donderdag 29 december 2011

Oliebollen

Een link voor de foto's staat onderaan het verhaal.

Gisteren was het dan eindelijk zo ver, de oliebollentocht. Op dinsdag had ik nog een hele dag door het Openluchtmuseum gelopen, dus ik wist niet hoe de benen zouden zijn. Die waren helaas voor de anderen echter super.

Om 7 uur zat ik in de fiets en ben op mijn gemak richting Maarssen gereden alwaar Theo en Niels op mij zouden wachten. Door de harde wind werd ik echter naar Maarssen geblazen en moest ik een minuut of 5 wachten voor de heren verschenen. Het bleek dat Niels met de auto naar Schermerhorn ging, maar hij werd vervangen door Henk-Jan uit Oss die zijn auto bij Theo had geparkeerd.
Met een tempo van rond de 40 zijn we naar Amsterdam gereden. In Amsterdam een even een korte sanitaire stop en toen door naar Schermerhorn. Het parkeerterrein daar stond al behoorlijk vol met diverse soorten en vormen Velomobielen. Na een kop thee om weer even op te warmen  ben ik nog naar buiten gegaan voor wat foto’s. Ook waren inmiddels mijn ouders en zus + aanhang gearriveerd. Hans ik ben benieuwd naar de foto’s.
Na het uitzwaaien van de 1e groep, mocht ik in de tweede groep vertrekken. Als een van de laatste verliet ik het parkeerterrein en tegen de tijd dat we in Ursem waren was de groep enorm uitgerekt. Aan kop werd de afgesproken 25 km per uur niet gereden. Toen ik eenmaal vrij baan had, heb ik de achtervolging naar de “kopgroep” ingezet. Net voor West-Beemster had ik ze te pakken. Op de dijk richting de koffie ging het tempo behoorlijk naar beneden, want we hadden de laatste rijders van de 1e groep al in het zicht.

De koffiestop was op een prachtig locatie met allemaal modelboten en meer van dat soort zaken. Na de koffie reden we met z’n allen verkeerd achter de voorrijder aan. Ik denk dat we daar ook een wereldrecord hebben gevestigd. Namelijk die van het grootste aantal kerende Velomobielen.
Het laatste stuk ging voor de wind naar het molenmuseum alwaar de recordpoging werd ondernomen. Ik weet alleen dat het er heel veel waren, maar hoeveel precies dat durf ik niet te zeggen.

Terug bij de sporthal was het meteen weer verzamelen. Theo bleef in Schermerhorn, maar Niels en Henk-Jan reden mee terug richting Utrecht. Tegen de wind in moesten wij terug en waaien deed het. Als molenaar had ik de molens van de Schermer namelijk al zien draaien met blote benen (zonder zeil) en geknipte nagels (uitgenomen stormborden). Dan staat er een best beetje wind.

Bij Maarssen namen Henk-Jan en Niels afscheid en gingen richting stad, ik heb mijn weg verder vervolgt richting Nieuwegein waar ik iets voor zessen met 215 km op de teller weer arriveerde.

Henk-Jan, Theo en Niels, bedankt voor de lekkere rit. Organisatie ook bedankt voor de organisatie van de OBT het was allemaal perfect geregeld.

Bijgaand een link naar een foto album, wachtwoord: VeloOBT2011
Veel kijk plezier ermee, Hans bedankt.

http://www.cig.canon-europe.com/m?m=E7kWQpVAvZH&t=ksk

zondag 25 december 2011

Laat maar komen


Ik ben helemaal klaar voor mijn allereerste OBT. Gisteren heb ik de fiets van binnen en buiten een lekker sopje gegeven, zodat ik  woensdagmorgen in een lekkere frisse fiets ga zitten.
Het vertrek staat gepland om 7 uur, zodat ik om 7:30 in Maarssen kan aansluiten bij Theo en Niels waarna we met z’n drieeen naar Schermerhorn zullen fietsen.

Vanuit een grijs en nat Nieuwegein wens ik iedereen prettige kerstdagen toe.

dinsdag 20 december 2011

Glad

Vandaag voor het eerst met echte gladheid te maken gehad in de Quest.
De fietssnelweg langs het Amsterdam-Rijnkanaal was op sommige stukken spiegelglad. Tussen Maarssen en Breukelen was er prima te rijden, maar het stuk naar Nieuwer ter Aa lag erbij als een ijsbaan.
Ik heb ondertussen begrepen dat er wel gestrooid was, maar dat de hagel alles weer had afgedekt, waardoor de pekel zijn werk niet kon doen.

Onderweg ben ik zelfs nog een keer uitgestapt, omdat ik dacht een lekke band te hebben. De voorkant van de Quest brak echter uit door de gladheid. Ik rijd immers weer op de Kojaks.
Net voor Driemond eindigt de weg en gaat over in een fietspad tot aan Driemond. Hier staat met een bord aangegeven dat er niet gestrooid wordt. Dan weet je in ieder geval waar je aan toe bent.
De laatste 300 meter langs het kanaal heb ik de Quest laten uitrollen. Driemond in was als een spiegel, dus rustig aan door de smalle straatjes waar mensen druk waren met het schoonmaken van de voorruiten van hun auto’s.

Eenmaal op het werk kreeg ik het bericht dat er een ligfiets onder een vrachtauto was geschoten. De beelden op het internet zagen er niet al te fraai uit. Ik hoop dat de berijder het goed maakt en snel weer kan gaan fietsen.

’s Middags terug naar huis, stond er weer een stevige wind uit het zuidwesten. Dit drukt de snelheid behoorlijk, want de 40 kilometer per uur haal ik niet. Ik neem aan dat dit te maken heeft met de tijd van het jaar. Dikke koude lucht die meer weerstand geeft en de kale bomen en struiken waardoor de wind vrij spel heeft.
Ik wacht in spanning op de e-mail dat mijn racekap gereed is, dan zit ik lekker helemaal uit de wind en kou.

maandag 19 december 2011

Even wat anders

Afgelopen week is het fietsen even wat minder geweest. Woensdag de 14e ben ik in de stromende regen nog naar het werk gefietst. ’s Middags op de terugweg stond er een flinke storm die ik moest trotseren. Voor de vrijdag werd er weer slecht weer voorspeld en inderdaad toen ik om half zes opstond regende het pijpenstelen. Sorry, maar ik heb toen voor de auto gekozen.


Afgelopen zaterdag stond in het teken van de Moliebollendag in Veenendaal.
Als molenaar van de dag was het zaak om samen met twee leerling molenaars de molen draaiende te houden. Op deze Moliebollendag worden er bij de molen oliebollen gebakken. Het beslag is gemaakt van ingrediënten die op de molen te koop zijn. Een mooiere reclame is er dus niet. Ook was er een imker aanwezig die zeer gedreven uitleg gaf over het wel en wee van zijn bijen. Wat een prachtig gedreven man was dat.


Later op de dag verschenen ook de midwinterhoornblazers. Deze mannen moeten een heel jaar wachten met blazen, want dit mag slechts 6 weken per jaar. Na 6 januari kunnen ze hun hoorn weer opbergen en verder gaan met het maken van modellen voor volgend jaar.

Met slechts een bui hadden we een prachtige dag. Na de passage van de bui ruimde de wind nog iets naar het noordwesten en trok ook iets aan. Hierdoor kwam de productie van de dag op 150kg gemalen tarwe.








Vandaag was het dan tijd om met mijn dochters naar het turngala in Almere te gaan. Om half 12 waren we al aanwezig, omdat ze dan eerst zelf konden turnen. Om twee uur begon de show waar de nodige acrobaten en turners demonstraties gaven.

Morgenochtend pak ik de Quest weer naar het werk en het kon weleens een spannend ritje gaan worden, want momenteel valt er natte sneeuw.










zaterdag 10 december 2011

Winterbanden vervolg


Was ik begin van de week nog vol lof over de gemonteerde winterbanden. Ik kan inmiddels vertellen dat ze er weer vanaf zijn. Maandag van en naar het werk leek het wel of ik door de boter heen zat te trappen. Er was geen snelheid in de Quest te krijgen. Tevens las ik een reactie op mijn blog van Wim Schermer om daar de bandentest eens te bekijken. En ja, toen begreep ik wel waarom ik dat gevoel van door de boter rijden had. Die befaamde PM hebben een behoorlijke rolweerstand. Woensdagavond heb ik ze dus weer verwijderd en verwisseld voor een paar nieuwe Kojaks.
Vrijdagmorgen trapte ik dus weer gewoon in iets meer dan een uur naar kantoor.

De komende weken zal ik eens aankijken hoe de Kojaks zich houden. Mocht er in januari, februari toch nog een horrorwinter komen, dan kan ik de PM banden altijd nog monteren.

Van de Sint kreeg ik deze week trouwens een prachtige suprise, een afbeelding hiervan wil ik jullie zeker niet onthouden.


maandag 5 december 2011

Winterbanden

Afgelopen vrijdag heb ik de winterbanden om de Quest gelegd. In dit geval Perfect Moiree’s.
Twee weken geleden moest ik op een nat wegdek een keer goed in de ankers, maar de Quest ging gewoon rechtdoor. Wel gaaf trouwens om mee te maken.
De Kojaks die eraf kwamen zijn er half augustus ondergegaan en ik ben er niet een keer mee lekgereden. Ze hebben er toch maar mooi 3500 km ondergezeten.

Ik moet zeggen dat het fietsen met de PM niet meevalt. Zondagmiddag heb ik een rit gemaakt door de Lopikerwaard en de snelheid is een stuk lager.
Dit zal komen door      A: de lagere bandenspanning 5.5 Bar ipv 8 Bar
                                   B: het profiel

Het zal in elk geval werken worden om snelheden van 45+ te halen.

Mocht de horrorwinter er komen, dan ben ik er klaar voor. Toch kijk ik al uit naar eind februari, dan komen de Kojaks weer te voorschijn.

dinsdag 29 november 2011

Eerste Velomobiel

Toevallig las ik op ligfiets.net nog een artikel over de oervorm van de Velomobiel. Het model lijkt inderdaad sterk op een Quest, maar het stamt uit 1937.
Afgelopen week ben ik voor mijn werk in Parijs geweest. Op mijn vrije vrijdag ben ik naar het Air en Space museum op Le Bourget geweest. Volgens mij trof ik daar ook een oervorm van een Velomobiel aan, qua vorm dan.  Het model staat echter op vier wielen en stamt uit 1899. Met deze machine is de mens voor het eerst in staat geweest om harder dan 100 km p/u te rijden. Ik ben benieuwd of er nog ouder modellen te vinden zijn.

Vandaag ben ik voor het eerst sinds 9 dagen weer in de Quest gekropen en heb ik weer een woon-werk rit gemaakt. Het was prachtig weer met droge wegen, mooier kan je niet wensen in deze tijd van het jaar.

Ik las op het blog van Wim Schermer dat hij een schuimrubber rand heeft ontwikkelt die tocht moet tegengaan als je onder de racekap zit. Inmiddels heb ik gemerkt dat de turbulentie ook vat op mij heeft gekregen en ik rijd nog zonder racekap. De koude wind zorgt ervoor dat de spieren tussen je schouderbladen gaan verkrampen. Ik loop om die reden dan ook al een week met een stijve nek. Ik zal opzoek moeten naar iets dat mijn spieren op die plek warm houdt.

donderdag 17 november 2011

Koud

Gisterochtend voor het eerst met temperaturen onder nul naar Amsterdam gereden. Wat heb ik een spijt dat ik zolang heb gewacht met het bestellen van de racekap. De bestelling is op 17 september verstuurd, dus ik hoop over ruim een maand in het bezit te zijn van de kap.

Mijn outfit ziet er met de kou ook een beetje vreemd uit en mijn dochter schrok zich dan ook een hoedje toen ze mij zag met mijn bivakmuts op. Er werd even luid gegild. (zie foto)
Daarnaast zijn een lange broek en een shirt genoeg om het lekker warm te krijgen in de Quest,










Ook ben ik inmiddels de 10.000 kilometer gepasseerd met de Quest en dat binnen 9 maanden na de aanschaf. Eind van de maand zou de 10.500 misschien nog haalbaar zijn.

Oproep
IJs en weder dienende rijd ik 28 december vanuit Nieuwegein (vertrek +/- 7.00 uur) naar Schermerhorn voor de oliebollentocht. Zijn er nog meer mensen die vanuit de richting Utrecht die kant op gaan?

Misschien kunnen we dan nog een wereldrecord vestigen. Het langste lint velomobielen langs het Amsterdam Rijn kanaal.













vrijdag 11 november 2011

Ontmoetingen

Deze week zowaar twee maal een Quest tegengekomen onderweg. De eerste moest ik maandagochtend  (7.00 uur) voorrang verlenen in Diemen. Het was een witte Quest,  bestuurd door een  man met baard. Hij sloeg af richting Zuid-Oost, ik ging verder richting Duivendrecht.

Vrijdagmorgen was het opnieuw raak. Langs het kanaal zag ik ter hoogte van Nieuwer ter Aa in de verte een rood licht, dat werkt bij mij als een rode lap bij een stier. Kortom de achtervolging ingezet. Ik was er al snel achter dat het geen gewone fiets was, want daarvoor liep ik veel te langzaam in op de voorligger. Misschien dus toch een brommer.
Ook is het in het donker lastig om afstanden in te schatten, dus hoever ik achterlag, geen idee. Gelukkig heb ik langs het kanaal wel een paar herkenningspunten dus bij kilometerpaal 17 was mijn achterstand geslonken tot +/- 400 meter. Het rode lichtje ging gelukkig bij het gemaal rechtdoor richting Driemond, dus ik hoefde mijn achtervolging niet af te breken.

Toen ik het gat bijna gedicht had, zag ik dat ik met een Quest te maken had. De eerste die ik hier sinds 9 maanden ’s ochtends ben tegengekomen. Bij kilometerpaal 13 had ik hem eindelijk achterhaald, na een achtervolging van een kilometer of 8. Na een groet bij het passeren ben ik weer verder gereden om even verder het tempo eruit te halen om rustig Driemond in te rijden.

Toch moeten er meer velomobielen mijn route kruisen, want er rijden mensen van Almere naar Schiphol en A'dam Zuid-Oost en mensen van Leiden naar Utrecht en dus ook van Utrecht naar Amsterdam heb ik vanmorgen ondervonden.
Ik ben wel benieuwd wie dit allemaal zijn en hoeveel het er zijn.

donderdag 3 november 2011

Mist en drama

Ik heb me voorgenomen om de hele winter te blijven fietsen naar mijn werk, zolang het weer het toelaat. Woensdagmorgen (6 uur) ben ik dus in de mist richting Amsterdam gereden.
Het eerste stuk door de bebouwde kom van Nieuwegein is natuurlijk geen probleem. Het zicht is wel wat minder, maar de snelheid nog niet hoog. Eerst moeten de beenspieren een paar kilometer warmdraaien.

Op de toerit naar de dijk langs het Amsterdam-Rijnkanaal komt de gang erin. Terwijl ik gang maak wordt ik gepasseerd door een brommer en denk ik, dat is mooi daar kan ik achteraan richting Utrecht. Als ik de dijk opdraai is de brommer echter verdwenen. Het is namelijk een dikke brij van mist. Gelukkig staan hier nog lantaarnpalen en kan ik nog wel iets zien. Mijn bril zet ik af, want daar zitten ondertussen honderden waterdruppeltjes op. Het scheelt iets, maar zet niet heel veel zoden aan de dijk.

Tot aan Breukelen wordt ik nog geholpen door verlichting en kan ik de gang er redelijk inhouden. Voorbij Breukelen tot aan Driemond staan echter geen lantaarnpalen en kan ik misschien 30 meter vooruit kijken. Bang als ik ben om een ninja (vaktaal voor een fietser zonder licht) tegen te komen doe ik het noodgedwongen de rest van de rit maar rustiger aan.
Pas wanneer ik bij Driemond de Gaasp ga volgen richting Diemen/Duivendrecht wordt het zicht weer wat beter.  Op een rit van normaal 65 minuten verloor ik door de mist nu een kwartier.

Op de terugweg was er van mist geen sprake meer, maar scheen de zon uitbundig. Bij Utrecht kwam ik nog langs de plek waar ’s ochtends twee kleine kinderen waren verdronken. De “parkeerplaats” aan de overkant van het kanaal was afgezet met rood – wit lint. Als je dat ziet krijg je toch wel even kippenvel.

maandag 31 oktober 2011

Kilometerstand

Vandaag de kilometerstand weer doorgegeven aan Velomobiel.  De stand per eind oktober bedraagt 9.440 kilometer. Als ik in het huidige tempo doorga met woon-werk ritten, dan zal ik 16 of 18 november de grens van de 10.000 kilometer gaan passeren.
In de 8 maanden dat ik de Quest nu bezit heb ik dus al ruim 9.000 kilometer weggetrapt. De meeste kilometers zijn gemaakt tijdens  woon-werk ritten, dat zijn er een kleine 270 per week. Daarnaast heb ik nog een aantal weekend ritten gemaakt langs de Utrechtse Heuvelrug en van het voorjaar een keer een mooie rit langs de rivieren Maas en Waal. Ook heb ik mijn ouders nog bezocht op Ameland met de Quest. Vanuit Nieuwegein is dit ruim 200 km fietsen, vooral de kilometers door noord Friesland vielen zwaar tegen. Het stuk van Harlingen naar Holwerd (en v.v.) is echt een uithoek van ons land.
De komende maanden zal het qua extra kilometers niet zo snel gaan vrees ik. Het word steeds donkerder en kouder. Ook wordt er door de diverse weerkundigen een stevige winter voorspeld. De laatste jaren zagen wij hier in het midden van het land vooral sneeuw en weinig ijs, van mij mag dat nu eens andersom. Op kou kun je kleden, daar is dus wel mee te leven. Sneeuw wordt een ander verhaal, want ik het geen zin om het Amsterdam-Rijnkanaal in te glijden.
Qua weer zijn er wel overeenkomsten met vorig jaar. Ook toen liep ik in november nog in mijn zomerjas rond te stappen en sloeg de winter begin december zijn slag. Ik vrees een beetje dat, dat dit jaar weer gaat gebeuren.
Voor volgend jaar heb ik al wel een paar ideeën in het hoofd zitten.
·         Een rondje IJsselmeer
·         Een rondje Zeeland (Zeelandbrug, Oosterscheldekering)
Voorlopig eerst maar richting de 10.000kilometer.

dinsdag 25 oktober 2011

Heuvels en konijnen

Na een weekje vakantie in Zeeland, ben ik zaterdagmiddag weer in de Quest gestapt. Even een rondje rijden om de spieren weer wat los te trappen. De route liep over de Utrechtse Heuvelrug naar Amerongen. Vanuit Zeist volgde ik de provinciale weg richting de piramide van Austerlitz. De weg loopt licht omhoog tot aan het pannenkoekenrestaurant op de top.

Een kilometer voor de top passeerde ik twee jongens op een racefiets, die de uitdaging wel aandurfde te gaan toen ik ze passeerde. Ik zag ze in mijn spiegel versnellen en dacht bij mezelf, dat gaat mij niet gebeuren. Heuvelopwaarts een tandje erbij en met 43 in het uur naar boven gereden. Daar hadden ze niet van terug. Eenmaal beneden bij de stoplichten hoorde ik ze praten over een de ligfiets die onlangs 129 km p/u heeft gereden. Ik heb de heren het advies gegeven om het eerst eens in een Quest te gaan proberen, dat gaat tenslotte ook hard.

De Amerongse berg heb ik wederom gemeden, op de een of andere manier druf ik het nog niet aan om hier tegenop te fietsen. Ik heb gekozen voor de heuvel die me via Leersum aan de andere kant van de heuvelrug brengt.
Hierna heb ik koers gezet richting Amerongen en ben via de dijk weer terug gereden naar Nieuwegein. Op de dijk zijn niet van die hele hoge snelheden te behalen, het asfalt is veel te grof en dat levert nogal wat weerstand op. Al met al toch weer 80 km weggetrapt.

Maandagochtend was het weer tijd om richting Amsterdam te vertrekken. De koplamp is na de servicebeurt weer in hoogte verstelbaar, dus ik zie weer meer. Meer zicht betekent meer snelheid in het donker. Met het nieuwe 57 blad en de wind in de rug lag de snelheid tegen de 50 in het uur. Ik was dan ook binnen een uur op kantoor. Onderweg heb ik nog wel een konijn aangereden. Het beest liep met me mee, maar toen ik er naast reed besloot het beest om linksaf te slaan en liep dus tegen de zijkant van de Quest aan. Op de terugweg zag ik geen konijn liggen, maar hij heeft zeker hoofdpijn gehad.

vrijdag 21 oktober 2011

Reactie op eerste rit

Op een van mijn eerdere berichten kreeg ik pas een reactie van JB. JB vroeg mij of de Quest mij genoeg ruimte bij mijn schouders biedt.
Wel JB, tot op heden heb ik geen problemen ondervonden. Er zitten zelfs nog twee dunne schuimrubber kussentjes op de wand van de Quest geplakt voor wat extra comfort. Ook tijdens lange ritten zoals afgelopen zomer naar Ameland ondervond ik geen hinder van irritatie.

Kan iemand mij misschien uitleggen hoe ik kan reageren op een reactie. Blogger vraagt steeds om opnieuw in te loggen en mijn reactie wordt niet geplaatst. Vandaar dat ik het maar even op deze manier doe.

zondag 16 oktober 2011

Retourtje Dronten

Afgelopen vrijdag even heen en weer geweest naar Dronten voor een beurt aan de Quest.
Om 10 voor 6 zat ik reeds in de fiets, ik was al vroeg gewekt door een politiehelikopter omdat een paar Franse drugstoeristen zonnodig bij ons de wijk in moesten vluchten. Het eerste deel van de tocht verliep dus in de duisternis en dan kun je weleens een vergissing maken op een weg die je niet elke dag rijdt. Zo reed ik bij Baarn een éénrichtings fietspad in, hier waren de tegemoet komende fietsers (2) niet zo blij mee. Even verderop naar de oprit van de Stichtse brug had men besloten om zonder aankondiging het fietspad in het weiland te laten eindigen. Gelukkig reed ik niet hard en dus stond ik op tijd stil. De rest van de route was recht toe rechtaan door de polder naar Dronten.
Rond half 9 was ik bij Velomobiel en begon Theo met de servicebeurt. De voorwielen eruit om de veerpoten en de remmen te controleren en schoon te maken en in de tussentijd heb ik de velgen gepoetst en de banden weer op spanning gezet. Mijn achterderailleur bleek erg los te zitten en daar heb ik dus mazzel mee gehad. Na het monteren van een 57 blad en het opnieuw afstellen van de versnellingen kon ik om half 11 weer huiswaarts keren.
Met de wind schuin in de rug en het genot van een 57 blad lag de snelheid door de polder steeds boven de 50. De Stichtse brug was dus snel bereikt en daarna ging het tempo als vanzelf naar beneden. Het werd drukker op de fietspaden en er moest zo nu en dan gestopt worden voor stoplichten en paarden . Iets voor 2 uur kwam ik Nieuwegein weer binnengereden.
De rit kostte me nog wel mijn telefoon. Die was gedurende de rit uit de Velomobiel tas gevallen toen ik een reep ontbijt heb gepakt. Op de bodem van de Quest  lag echter een klein laagje zweet en daar kan de apparatuur niet tegen, kapot dus. Het klittenband dat Theo op de wielkast had geplakt komt dus net te laat, want hier had ik mijn telefoon aan willen vastplakken.

dinsdag 11 oktober 2011

Servicebeurt

Vrijdag aanstaande met de Quest naar Dronten voor een servicebeurt. Inmiddels heb ik bijna 9.000 kilometer afgelegd. Onderhoud heb ik er tot op heden niet aan gedaan, behoudens wassen, in de was zetten, de remmen bijstellen en de ketting wat vet gegeven.
De fiets loopt verder als een zonnetje, ik ben dus benieuwd naar datgene wat er allemaal gevonden gaat worden. Zelf lees ik regelmatig verhalen over kettingwieltjes, remmen etc.

Voor mezelf heb ik inmiddels wel een lijstje gemaakt.
  • Een nieuw touwtje voor de bel, dit is doorgebroken
  • Mijn linkertrapgat heeft een kleine beschadiging
  • Een krakend linkerpedaal, wordt ik niet goed van

Verder staan er nog wat wensen op het lijstje
Mocht het befaamde kettingtandwiel vervangen moeten worden, dan neem ik gelijk maar het nieuwste model.
Een 57 tands voorblad, aangezien ik een racekap heb bestelt zal de snelheid wel omhoog gaan en dan kom ik er niet meer met een 53.
Ik las trouwens dat Wim Schermer al overgestapt is op een 61, respect daarvoor.

Verder ben ik nog opzoek naar de juiste winterband, dus daar gaan we maar eens naar vragen.

Langs het Amsterdam-Rijnkanaal is het ’s morgens namelijk erg donker in deze tijd van het jaar en ik sta daar niet graag langs met een lekke band.

Door de duisternis merk ik wel dat de snelheid naar beneden gaat. Het fietspad tussen Breukelen en Loenersloot is smal en de populieren die langs de weg staan laten veel takken vallen. Met de lamp van de Quest kan ik een meter of 30 vooruit kijken naar eventuele dikke exemplaren. Met 42 km p/u zit ik wel aan mijn max om het verantwoord te houden. Als het licht is haal ik hier normaal gesproken snelheden van tegen de 50.
Ook de terugweg is een gevecht tegen de wind geworden, met een zuidwest 5 tegen, haal ik met moeite de 40. Gelukkig wordt het de komende dagen qua wind wat rustiger en kunnen we weer wat hogere snelheden behalen.

dinsdag 4 oktober 2011

Rondje Rhenen en weer peren

Afgelopen zaterdag in de ochtenduren een ritje gemaakt langs en over de Utrechtse Heuvelrug. Het was natuurlijk schitterend weer en er stond helemaal geen wind. Voor ons molenaars was dit al het tweede weekend op rij met weinig tot geen wind.
Er waren echter wel een paar moedige collega’s die de molen toch hadden opgezeild, maar gang zat er niet in.
Via de polders ben ik naar Amerongen gereden en vandaar langs de provinciale weg naar Elst. In Elst via de Franse weg richting Veenendaal en zo via de achterkant van de Utrechtse Heuvelrug richting Rhenen gereden. Aan de zuidkant van de Rijn ben ik via de Rijndijk weer richting Vianen en Nieuwegein gereden.

Het mocht dan wel hoog zomer zijn qua temperatuur, maar toch merk je aan alles dat de herfst en de winter eraan zitten te komen. Boeren halen het maïs van het land en maaien nog een keer de weilanden kort. Ik had daarom redelijk wat oponthoud op de dijk met brede trekkers die je tegemoet komen of waar je niet langs kunt. Ook barst het in de uiterwaarden van de kieviten die zich klaarmaken voor hun reis naar het zuiden. Ik was dan wel vroeg onderweg, maar op de dijk was het al druk met mensen die nog even genoten van het prachtige weer. Wandelaar, fietsers en motoren verdringen zich om een plaatsje op de weg. Eigenlijk moet je dan maken dat je weg komt van zo’n dijk, maar aan de andere kant kun je als je eens niet zoveel haast hebt heerlijk genieten van het landschap.

Op zondagochtend ben ik met mijn dochters weer richting Oudegeinse molen gegaan om peren te verkopen. Inmiddels zijn ook de Gieser Wildemannen rijp, dus die konden geplukt worden. De verkopen rezen ook dit weekend weer de pan uit, want aan het eind van de dag hadden we meer dan 100 kilo peren verkocht.

dinsdag 27 september 2011

Luchtballonnen en peren

Dit weekend was een weekend zonder fiets, dus eens een verhaal over iets heel anders.
In mijn vrije tijd ben ik ook vrijwillig molenaar en afgelopen zaterdag zou ik een dag meedraaien op molen Maallust in Amerongen. De wind liet het zaterdag echter volledig afweten. Wij waren met 5 molenaars die elkaar het werk uit de handen keken, dus om 1 uur ben ik maar weer vertrokken. Thuis lagen nog wat klussen te wachten die voor de winter ook nog klaar moesten zijn.
Wat een rustige zaterdag leek te worden nam ’s avonds nog een verassende wending. Vanuit de keuken zag ik een tweetal luchtballonnen hangen die niet of nauwelijks van hun plaats kwamen ivm een gebrek aan wind. Vanuit de tuin zag ik de ballonnen zoeken naar wind, omhoog, omlaag, maar vooruit zat er niet in. Met mijn dochters ben ik op de fiets gesprongen om eens te zien hoe een luchtballon landt. De ballonnen waren er uiteindelijk in geslaagd om de A2 over te steken. De eerste maakte gelijk van de gelegenheid gebruik om te landen en plaatste zijn ballon op een afgesloten werkterrein pal langs de snelweg.

De tweede ballon werd echter gegrepen door de wind en dreef weer terug Nieuwegein in.
Met de meiden op de fiets er achteraan gereden. Het lukte de ballonvaarder niet om tussen de huizen een grasveldje te vinden. Door tussen de boomtoppen door te varen remde de ballon steeds verder af en begon ook steeds meer te schommelen. Uiteindelijk lukte het om de ballon boven een grasveld te krijgen. Het touw werd naar beneden gegooid en met vereende krachten hebben we de ballon naar de grond getrokken. Eind goed al goed.

Zondag stond in het teken van de peren verkoop. Bij de Oudegeinse molen in Nieuwegein staan namelijk ruim tweehonderd perenbomen. Als molenaars hebben wij deze slecht onderhouden boomgaard een aantal jaar geleden min of meer geaddopteerd. Na een aantal winters van snoeien, is er dit jaar een pracht oogst aan de bomen verschenen. We hebben peren in alle soorten en maten en ook in dito rassen. Ook rassen die je in de supermarkt niet meer tegenkomt (Klapp, Legipont, Thriompe de Vienne). Ook zijn inmiddels de stoofperen klaar om geplukt te worden. Naast de Gieser Wildemannen hebben we St Remy en Brederodes in de aanbieding. De diverse soorten staan uitgestald in een marktkraam en het is een komen en gaan van klanten. Er valt bijna niet tegenop te plukken. Mijn dochters waren ook weer van de partij en zij hadden niet eens zin om naar de natuurspeeltuin te gaan. Het verkopen vonden zij veel leuker.
Aan het eind van de dag zeiden ze al dat ze volgende week weer wilde gaan. Het is dan dierendag en dus druk bij de kinderboerderij, dit is weer goed voor de omzet, want iedereen komt langs de perenkraam.

maandag 19 september 2011

Racekap, herfst, onderhoud

Afgelopen weekend heb ik de racekap bestelt. Ik las op het blog van Wim Schermer dat de wachttijd drie maanden bedraagt. Ik zal me de komende maanden iets dikker moeten gaan kleden om het warm te houden in de Quest.
Vanmorgen heb ik voor het eerst de beenstukken weer aangedaan. Het KNMI voorspelde temperaturen van 7 graden, voor mij wat te fris om in een korte broek te gaan. Een t-shirt is nog lang vol te houden, want met de schuimkap erop zweet ik me letterlijk leeg.

Het was vanmorgen koud en donker in Nieuwegein, de wintersterrenbeelden staan al aan de ochtendhemel als ik Nieuwegein uitrij. Voorbij Maarssen dienen de eerste strepen daglicht zich in het oosten aan. Echter voordat de nacht plaats gemaakt heeft voor de schemer ben ik al in Diemen. Had ik de hele weg mooi helder weer, net voorbij Driemond begon het te regenen. De laatste 8 kilometer werd het toch nog een natte rit.
Voor de rest van de week ziet het weer er redelijk uit, dus ik hoop dat dit de enige regen van deze week zal zijn.

Op 14 oktober keert de Quest terug naar Dronten voor een onderhoudsbeurt. Is hij in iedergeval voor de winter helemaal nagekeken. Qua onderhoud heb ik tot nu toe weinig hoeven doen aan de Quest. Ik heb alleen een paar keer de remmen wat bijgesteld, omdat ik anders niet op tijd stil kwam te staan.
De ketting is zo vet, daar hoeft volgens mij helemaal geen smeermiddel meer op.
Als ex-bukfietser had ik deze ketting al lang ontvet, omdat hij anders niet mooi glimt in het zonlicht.
Het enige wat me irriteerde was het kraken van het linkerpedaal, maar afgelopen weekend heb ik het geheel eens ingespoten en vanmorgen was het kraken niet meer te horen. Dus wie weet heeft het wel geholpen.

vrijdag 9 september 2011

Herfst

De herfst is dit jaar vroeg begonnen, maandag met een windkracht 4 a 5 naar kantoor. Hij was Zuid-West en dus had ik hem in de rug. Nadeel alleen is dat het ’s morgens donker is en na Breukelen staan er geen lantaarnpalen meer langs het kanaal. Harder dan 44 durf ik niet te gaan, want ik zie de takken die op het fietspad liggen pas op het allerlaatste moment. ’s Morgens kon ik om half 12 alweer terug omdat onze jongste dochter ziek was geworden op school en daar de gang had onder gekotst. De terugweg ging verbazend snel, ik was binnen een uur terug in Nieuwegein. Langs het kanaal kon ik tegen de wind de hele tijd 45 blijven rijden.

Woensdagochtend was het weer nog beroerder, meer wind en zo nu en dan een verfrissende regenbui. De takken op het fietspad waren nog niet weg en ook was Rijkswaterstaat begonnen met het maaien van de bermen. Het fietspad was dus een behoorlijke smeerboel. Woensdagmiddag stond er een dikke windkracht 5, misschien wel 6 en had ik moeite om de Quest in het juiste spoor te houden, de snelheid kreeg ik niet boven de 40. Kortom volop herfst. Het deed me wel goed dat ik nog een dappere bukfietser inhaalde, ik zag hem ietwat jaloers naar mij kijken toen ik hem passeerde.

Ik heb ondertussen wel besloten om een race/stormkap te bestellen, dat lijkt me toch wel lekker als de temperaturen nog verder gaan dalen.

maandag 29 augustus 2011

Polderrit

Het weer in Nieuwegein zag er deze zondag niet uit. De regen kwam weer met bakken naar beneden. Op buienradar had ik echter gezien dat het ten zuiden van de Lek droog was, dus toch maar omkleden om een ritje te gaan maken.
Na wat gespetter in het begin werd het inderdaad droog. Bovenop de lekbrug bij Vianen reed nog een velomobilist. Geen idee wie het was, want ik ging rechts richting Meerkerk en hij/zij richting Culemborg.
Tot aan Arkel ben ik het Merwedekanaal gevolgd, vol tegen de wind in. Er waren veel fietsers op de weg, maar die reden allemaal aan de andere kant van het kanaal en kwamen niet bijster hard vooruit. Ondanks de wind kon ik steeds 40 km per uur blijven trappen.
Ondertussen reed ik heerlijk in het zonnetje, terwijl als ik naar rechts keek er een grote trein van buienwolken van west naar oost langstrok. Helaas was ik het fototoestel vergeten, want er waren spectaculaire wolken te zien.

Vanaf Arkel ging het naar Giessenburg, Molenaarsgraaf en Bleskensgraaf. Eigenlijk had ik het idee om naar Kinderdijk te fietsen om vanaf daar via de dijk terug naar Vianen te trappen. De bewolking richting Kinderdijk was echter zo donker, dat ik daar maar vanaf heb gezien. Toen maar koers gezet naar Schoonhoven en daar de pont naar de overkant genomen. Er was net een bui gepasseerd en de volgende diende zich in het westen al aan. Een bijzonder fraai exemplaar met een rolwolk er vooruit. (Shit: geen fototoestel)

Die bui wilde ik echter niet afwachten, dus achter de 1e bui aan over de dijk richting Nieuwegein.
Met snelheden tegen de 60 ging het lekker vlug en menig bukfietser zat raar te kijken als ik voorbij kwam gevlogen. Ik had de fiets net droog weggezet toen het begon te regenen.
Eenmaal binnen vroeg mij vrouw: “Lekker gefietst in de regen?” Ik had heerlijk gefietst en van de regen heb ik weinig tot geen last gehad.
97 km gereden.

maandag 22 augustus 2011

Retourtje Ameland

Afgelopen vrijdag ben ik richting Ameland gereden. Om kwart voor 6 opgestaan, mijn vrouw vond het wat vroeg. Om iets na zessen zat ik in de fiets, er stond al een stevige wind en het miezerde nog een beetje.
Ik had nog geen 10 kilometer gereden of de eerste lekke band was al een feit. Alle bagage uit de Quest om bij de banden en de pomp te kunnen komen en na 10 minuten kon ik mijn weg weer vervolgen. Met de wind schuin tegen ben ik met een snelheid van rond de 38 km p/u richting Amsterdam gereden. De Schellingwouderbruggen over en verder koers gezet richting het Noorden. Via Purmerend en Oosthuizen richting Hoorn. Net voor Hoorn de polder weer in
naar Wognum.
In Wieringenwerf ben ik even gestopt bij de plaatselijke bakker en heb mij tegoed gedaan aan twee puddingbroodjes. Vanaf hier was ik van plan om in een ruk door te rijden richting Holwerd alwaar de boot naar Ameland vertrekt.
Op de Afsluitdijk kreeg ik eindelijk de wind in de rug en vloog ik richting Friesland.
Het was mijn bedoeling om de boot van half twee te halen, maar ik was zo snel dat ik om elf uur al in Harlingen was. Na wat bellen bleek dat de boot +/- 20 minuten vertraging had. Dus de boot van half een was nog mogelijk. Het stuk van Harlingen naar Holwerd viel wel tegen. Wat een leegte daar, veel leegstaande of te koop staande huizen en heel veel aardappel- en uienvelden.

Om iets voor half een was ik op de pier van Holwerd en dus een uur eerder dan voorzien.

Eenmaal op het eiland kreeg ik al snel te horen dat er nog twee velomobielen rondreden. Nieuws verspreid zich daar erg snel. Vrijdagavond tijdens het eten zagen we ze dan ook voorbij rijden in Nes. Een Quest en een Strada.

Mijn verblijf zou slechts een nacht duren, dus zat ik zaterdag om 8 uur alweer in de Quest om weer richting Nieuwegein koers te zetten. Wel werden er eerst nog een paar foto’s genomen als bewijs dat ik er echt geweest was.


Toen ik bij de boot aankwam bleken de twee witte er ook te staan. Drie velomobielen bijelkaar op het eiland, een absoluut record. De bestuurder van de Quest was Jean uit Roermond en de Strada werd bestuurd door Eline. Op de boot was er dus genoeg gespreksstof en trokken wij met z’n drieën de nodige aandacht.



Eenmaal aan de overkant moest ik het echter alleen doen, want Jean en Eline maakten eerst nog een stop in Holwerd. Het werd een tocht tegen de wind in, 210 kilometer lang. Eerst weer door noord Friesland en de Afsluitdijk weer over.


Bij Den Over ben ik even uitgestapt voor een sanitaire stop en daarna ben ik in een ruk doorgereden naar Driemond net onder Amsterdam. Ik had er 175 kilometer opzitten en was door mijn drinken heen. Gelukkig stond er een snackkar en daar heb ik een aantal AA drankjes en een blik cola naar binnen laten lopen. Na een pauze van een kwartier heb ik het laatste stukje van de reis aanvaard en om kwart over 4 stond ik weer in Nieuwegein.
De terugreis duurde zes en half uur, met alleen maar tegenwind. De wind nam na Purmerend wel iets af. De spieren in mijn benen en billen lieten zich dan ook wel voelen op zaterdagavond en de zondag.