Kilometerstand

Vandaag de kilometerstand weer doorgegeven aan Velomobiel.  De stand per eind oktober bedraagt 9.440 kilometer. Als ik in het huidige tempo doorga met woon-werk ritten, dan zal ik 16 of 18 november de grens van de 10.000 kilometer gaan passeren.

In de 8 maanden dat ik de Quest nu bezit heb ik dus al ruim 9.000 kilometer weggetrapt. De meeste kilometers zijn gemaakt tijdens  woon-werk ritten, dat zijn er een kleine 270 per week. Daarnaast heb ik nog een aantal weekend ritten gemaakt langs de Utrechtse Heuvelrug en van het voorjaar een keer een mooie rit langs de rivieren Maas en Waal. Ook heb ik mijn ouders nog bezocht op Ameland met de Quest. Vanuit Nieuwegein is dit ruim 200 km fietsen, vooral de kilometers door noord Friesland vielen zwaar tegen. Het stuk van Harlingen naar Holwerd (en v.v.) is echt een uithoek van ons land.

De komende maanden zal het qua extra kilometers niet zo snel gaan vrees ik. Het word steeds donkerder en kouder. Ook wordt er door de diverse weerkundigen een stevige winter voorspeld. De laatste jaren zagen wij hier in het midden van het land vooral sneeuw en weinig ijs, van mij mag dat nu eens andersom. Op kou kun je kleden, daar is dus wel mee te leven. Sneeuw wordt een ander verhaal, want ik het geen zin om het Amsterdam-Rijnkanaal in te glijden.

Qua weer zijn er wel overeenkomsten met vorig jaar. Ook toen liep ik in november nog in mijn zomerjas rond te stappen en sloeg de winter begin december zijn slag. Ik vrees een beetje dat, dat dit jaar weer gaat gebeuren.

Voor volgend jaar heb ik al wel een paar ideeën in het hoofd zitten.

·         Een rondje IJsselmeer

·         Een rondje Zeeland (Zeelandbrug, Oosterscheldekering)

Voorlopig eerst maar richting de 10.000kilometer.

Heuvels en konijnen

Na een weekje vakantie in Zeeland, ben ik zaterdagmiddag weer in de Quest gestapt. Even een rondje rijden om de spieren weer wat los te trappen. De route liep over de Utrechtse Heuvelrug naar Amerongen. Vanuit Zeist volgde ik de provinciale weg richting de piramide van Austerlitz. De weg loopt licht omhoog tot aan het pannenkoekenrestaurant op de top.

Een kilometer voor de top passeerde ik twee jongens op een racefiets, die de uitdaging wel aandurfde te gaan toen ik ze passeerde. Ik zag ze in mijn spiegel versnellen en dacht bij mezelf, dat gaat mij niet gebeuren. Heuvelopwaarts een tandje erbij en met 43 in het uur naar boven gereden. Daar hadden ze niet van terug. Eenmaal beneden bij de stoplichten hoorde ik ze praten over een de ligfiets die onlangs 129 km p/u heeft gereden. Ik heb de heren het advies gegeven om het eerst eens in een Quest te gaan proberen, dat gaat tenslotte ook hard.

De Amerongse berg heb ik wederom gemeden, op de een of andere manier druf ik het nog niet aan om hier tegenop te fietsen. Ik heb gekozen voor de heuvel die me via Leersum aan de andere kant van de heuvelrug brengt.

Hierna heb ik koers gezet richting Amerongen en ben via de dijk weer terug gereden naar Nieuwegein. Op de dijk zijn niet van die hele hoge snelheden te behalen, het asfalt is veel te grof en dat levert nogal wat weerstand op. Al met al toch weer 80 km weggetrapt.

Maandagochtend was het weer tijd om richting Amsterdam te vertrekken. De koplamp is na de servicebeurt weer in hoogte verstelbaar, dus ik zie weer meer. Meer zicht betekent meer snelheid in het donker. Met het nieuwe 57 blad en de wind in de rug lag de snelheid tegen de 50 in het uur. Ik was dan ook binnen een uur op kantoor. Onderweg heb ik nog wel een konijn aangereden. Het beest liep met me mee, maar toen ik er naast reed besloot het beest om linksaf te slaan en liep dus tegen de zijkant van de Quest aan. Op de terugweg zag ik geen konijn liggen, maar hij heeft zeker hoofdpijn gehad.

Reactie op eerste rit

Op een van mijn eerdere berichten kreeg ik pas een reactie van JB. JB vroeg mij of de Quest mij genoeg ruimte bij mijn schouders biedt.
Wel JB, tot op heden heb ik geen problemen ondervonden. Er zitten zelfs nog twee dunne schuimrubber kussentjes op de wand van de Quest geplakt voor wat extra comfort. Ook tijdens lange ritten zoals afgelopen zomer naar Ameland ondervond ik geen hinder van irritatie.

Kan iemand mij misschien uitleggen hoe ik kan reageren op een reactie. Blogger vraagt steeds om opnieuw in te loggen en mijn reactie wordt niet geplaatst. Vandaar dat ik het maar even op deze manier doe.

Retourtje Dronten

Afgelopen vrijdag even heen en weer geweest naar Dronten voor een beurt aan de Quest.

Om 10 voor 6 zat ik reeds in de fiets, ik was al vroeg gewekt door een politiehelikopter omdat een paar Franse drugstoeristen zonnodig bij ons de wijk in moesten vluchten. Het eerste deel van de tocht verliep dus in de duisternis en dan kun je weleens een vergissing maken op een weg die je niet elke dag rijdt. Zo reed ik bij Baarn een éénrichtings fietspad in, hier waren de tegemoet komende fietsers (2) niet zo blij mee. Even verderop naar de oprit van de Stichtse brug had men besloten om zonder aankondiging het fietspad in het weiland te laten eindigen. Gelukkig reed ik niet hard en dus stond ik op tijd stil. De rest van de route was recht toe rechtaan door de polder naar Dronten.

Rond half 9 was ik bij Velomobiel en begon Theo met de servicebeurt. De voorwielen eruit om de veerpoten en de remmen te controleren en schoon te maken en in de tussentijd heb ik de velgen gepoetst en de banden weer op spanning gezet. Mijn achterderailleur bleek erg los te zitten en daar heb ik dus mazzel mee gehad. Na het monteren van een 57 blad en het opnieuw afstellen van de versnellingen kon ik om half 11 weer huiswaarts keren.

Met de wind schuin in de rug en het genot van een 57 blad lag de snelheid door de polder steeds boven de 50. De Stichtse brug was dus snel bereikt en daarna ging het tempo als vanzelf naar beneden. Het werd drukker op de fietspaden en er moest zo nu en dan gestopt worden voor stoplichten en paarden . Iets voor 2 uur kwam ik Nieuwegein weer binnengereden.

De rit kostte me nog wel mijn telefoon. Die was gedurende de rit uit de Velomobiel tas gevallen toen ik een reep ontbijt heb gepakt. Op de bodem van de Quest  lag echter een klein laagje zweet en daar kan de apparatuur niet tegen, kapot dus. Het klittenband dat Theo op de wielkast had geplakt komt dus net te laat, want hier had ik mijn telefoon aan willen vastplakken.

Servicebeurt

Vrijdag aanstaande met de Quest naar Dronten voor een servicebeurt. Inmiddels heb ik bijna 9.000 kilometer afgelegd. Onderhoud heb ik er tot op heden niet aan gedaan, behoudens wassen, in de was zetten, de remmen bijstellen en de ketting wat vet gegeven.

De fiets loopt verder als een zonnetje, ik ben dus benieuwd naar datgene wat er allemaal gevonden gaat worden. Zelf lees ik regelmatig verhalen over kettingwieltjes, remmen etc.

Voor mezelf heb ik inmiddels wel een lijstje gemaakt.

• Een nieuw touwtje voor de bel, dit is doorgebroken
• Mijn linkertrapgat heeft een kleine beschadiging
• Een krakend linkerpedaal, wordt ik niet goed van

Verder staan er nog wat wensen op het lijstje

Mocht het befaamde kettingtandwiel vervangen moeten worden, dan neem ik gelijk maar het nieuwste model.

Een 57 tands voorblad, aangezien ik een racekap heb bestelt zal de snelheid wel omhoog gaan en dan kom ik er niet meer met een 53.

Ik las trouwens dat Wim Schermer al overgestapt is op een 61, respect daarvoor.

Verder ben ik nog opzoek naar de juiste winterband, dus daar gaan we maar eens naar vragen.

Langs het Amsterdam-Rijnkanaal is het ’s morgens namelijk erg donker in deze tijd van het jaar en ik sta daar niet graag langs met een lekke band.

Door de duisternis merk ik wel dat de snelheid naar beneden gaat. Het fietspad tussen Breukelen en Loenersloot is smal en de populieren die langs de weg staan laten veel takken vallen. Met de lamp van de Quest kan ik een meter of 30 vooruit kijken naar eventuele dikke exemplaren. Met 42 km p/u zit ik wel aan mijn max om het verantwoord te houden. Als het licht is haal ik hier normaal gesproken snelheden van tegen de 50.

Ook de terugweg is een gevecht tegen de wind geworden, met een zuidwest 5 tegen, haal ik met moeite de 40. Gelukkig wordt het de komende dagen qua wind wat rustiger en kunnen we weer wat hogere snelheden behalen.

Rondje Rhenen en weer peren

Afgelopen zaterdag in de ochtenduren een ritje gemaakt langs en over de Utrechtse Heuvelrug. Het was natuurlijk schitterend weer en er stond helemaal geen wind. Voor ons molenaars was dit al het tweede weekend op rij met weinig tot geen wind.

Er waren echter wel een paar moedige collega’s die de molen toch hadden opgezeild, maar gang zat er niet in.

Via de polders ben ik naar Amerongen gereden en vandaar langs de provinciale weg naar Elst. In Elst via de Franse weg richting Veenendaal en zo via de achterkant van de Utrechtse Heuvelrug richting Rhenen gereden. Aan de zuidkant van de Rijn ben ik via de Rijndijk weer richting Vianen en Nieuwegein gereden.

Het mocht dan wel hoog zomer zijn qua temperatuur, maar toch merk je aan alles dat de herfst en de winter eraan zitten te komen. Boeren halen het maïs van het land en maaien nog een keer de weilanden kort. Ik had daarom redelijk wat oponthoud op de dijk met brede trekkers die je tegemoet komen of waar je niet langs kunt. Ook barst het in de uiterwaarden van de kieviten die zich klaarmaken voor hun reis naar het zuiden. Ik was dan wel vroeg onderweg, maar op de dijk was het al druk met mensen die nog even genoten van het prachtige weer. Wandelaar, fietsers en motoren verdringen zich om een plaatsje op de weg. Eigenlijk moet je dan maken dat je weg komt van zo’n dijk, maar aan de andere kant kun je als je eens niet zoveel haast hebt heerlijk genieten van het landschap.

Op zondagochtend ben ik met mijn dochters weer richting Oudegeinse molen gegaan om peren te verkopen. Inmiddels zijn ook de Gieser Wildemannen rijp, dus die konden geplukt worden. De verkopen rezen ook dit weekend weer de pan uit, want aan het eind van de dag hadden we meer dan 100 kilo peren verkocht.