Het stond al een poosje op de agenda en afhankelijk van het
weer moest het goede vrijdag gaan gebeuren. Meerijden met de Noord Hollandse
mannen en vrouwen naar Texel.
Op donderdagmiddag ben ik vanuit mijn werk doorgereden naar
mijn zus in Schagen, dat scheelt weer 100 kilometer trappen. Ik had met
Matthijs afgesproken waar ik het peleton zou opwachten. Om 9:30 was ik op de
afgesproken plaats en besloot om de groep tegemoet te fietsen. Dat was niet
echt nodig, want na een aantal honderden meters zag ik de bonte stoet al
aankomen. De Quest gekeerd en aanhaken maar. Ik was de enige met een blauwe
Quest, dus dat is altijd makkelijk voor de foto’s en filmpjes die op internet worden
geplaatst. Je vindt jezelf snel terug.
Via de noordelijke polders ging het richting Den Helder
alwaar we om 11:00 de boot namen naar het eiland. Ik moet zeggen het was
heerlijk fietsen daar. Dan door de polder, dan langs de buitenkant van de dijk,
tussen schapen en vogels door.
Halverwege de rit werd er nog een stop gemaakt bij de
vuurtoren. Na de chocomelk en appeltaart was het tijd voor de groepsfoto voor
de vuurtoren. Ook werd hier “het ding” van de NVHPV aan de volgende rijder
overhandigd. Na een heerlijke rit door de duinen waren we om kwart voor drie
weer terug bij de boot.
Op de boot was er wat discussie wat voor mij de kortste weg
naar huis zou zijn. Wim Schermer bood aan dat ik hem zou volgen richting en de
Woude en vandaar richting Purmerend te gaan. Zo geschiedde dus, na het
uitrijden van Den Helder, waar het qua inrichting van de wegen en fietspaden
overigens een bende is, ging het gas erop.
Met een gangetje van 45 km p/u reden we richting Alkmaar.
Onderweg belde mijn zwager nog, maar ik kon helaas niet opnemen. Wel stond hij
een paar kilometer verder langs de kant van de weg te zwaaien. (Wim weet je
gelijk wie dat was) Ik had echter geen tijd om te stoppen. Wim reed dwars door
Alkmaar, heb ik dat ook eens gezien en vandaar was het in een rechte lijn naar
de Woude. Hij rook duidelijk de stal want de snelheid ging nog iets omhoog,
heerlijk.
Vanaf toen stond ik er alleen voor en ben met dezelfde
snelheid doorgereden naar Purmerend en Amsterdam. Daar hield de brug bij het IJ
mij nog even op. Langs het Amsterdam-Rijnkanaal begon het zowaar lichtjes te
regenen. Ter hoogte van Breukelen was bij mij het beste er ook wel vanaf en ben
ik de laatste 15 kilometer iets langzamer gaan rijden. Om 19:00 uur zette ik de
Quest weer in de tuin. Zowaar een gemiddelde van bijna 40 kilometer per uur
vanaf Den Helder.
Conclusie, deze tocht is echt een aanrader. Eigenlijk vond
ik hem leuker dan de Oliebollentocht.
Even nog iets anders. In het kader van de komst van de Tour de France naar Utrecht heb ik nog meegedaan met 100 portretten van Utrechters en hun fiets. Via onderstaande link zie je het resultaat.
