Laatste van 2012

Vanmorgen de laatste rit van 2012 gereden. De kerst was bij ons op kerstavond al begonnen en het lichaam schreeuwde na twee dagen van zitten en eten om wat activiteit. Het was droog en dat is al heel wat in deze dagen. Via IJsselstein ben ik lekker de polder ingegaan in de richting van Rotterdam.

Over heerlijk rustige smalle polderwegen langs dorpjes als Polsbroek en Brandwijk om uiteindelijk bij Krimpen a/d Lek de provinciale weg weer te pakken richting het oosten. Onderweg nog wel een paard aan het schrikken gekregen, maar hij ging gelukkig al steigerend met berijder de andere kant weer op. Blijft toch verbazend hoe die dieren af en toe reageren op een Quest.

Langs de N210 ging het met de wind in de rug weer rap richting Nieuwegein, het laatste stuk heb ik nog even een stuk over de Lekdijk gereden. Voorlopig nog geen zorgen over het hoge water, we kunnen nog wel een paar meter hebben.

Ik sluit het jaar af met een kilometerstand van 25,088km, dat betekend dat ik er dit jaar ruim 13,700km heb weggetrapt in de Quest.

Moment van zwakte

Afgelopen maandag op een kilometer van huis heb ik mijn achterband aan vellen gereden. De band stond in no-time plat. Ik dacht nog even een veilig heenkomen te zoeken, want ik stond in het centrum van Nieuwegein. Al na een paar meter merkte ik dat, dat niet ging. De band liep gewoon van de velg. Quest de stoep op en opzoek naar een grasveld zonder hondenpoep. Tijdelijk de reserve vouwband er even omheen gedaan plus een nieuwe binnenband. Het gaf wel een hoop troep, want de wielkasten zitten met dit vochtige weer vol met bagger. Eenmaal thuis bleek de binnenband niet meer te redden, deze zat vol met gaten, ik telde er zo acht.

Woensdag een heerlijke woon-werk rit gehad met mooi droog weer en de fiets in de tuin geparkeerd. 

Toen ik vanmorgen (vrijdag) de fiets weer uit de stalling trok stond mijn linker voorband plat. Er viel een druilige regen en er stond een koude wind. De keuze was snel gemaakt, inpakken  naar binnen andere kleren aan en met de auto naar Amsterdam. Wat een zwakte, maar ach het is de laatste werkdag van het jaar. Vanmiddag bij daglicht de band even repareren, kan ik gelijk de vouwband achter vervangen voor een ander exemplaar. De Kojak voor heeft er een kilometer of 3.500 onder gezeten, dus die zal ook wel niet zo heel best meer zijn, die zal ik ook verversen. De oude band kan er in het voorjaar, als de wegen weer droog zijn, mooi nog een paar kilometers onder.

De teller van de Quest heeft overigens de 25.000 km overschreden, dus de doelstelling voor dit jaar is wat dat betreft behaald. Ik hoop dat er nog een paar redelijk droge dagen op het programma staan dit jaar om nog een rit te kunnen maken. De OBT zit er voor mij niet in dit jaar i.v.m. een ander uitje.

verloren wieldoek

Zo de eerste winterse perikelen zijn achter de rug, sneeuw en gladheid hebben eigenlijk voor weinig problemen gezorgd. Wel ligt door de kou de snelheid lager, het is alsof je tegen een muur aanfietst. Ook het ademhalen van de koude lucht gaat niet zo makkelijk als wanneer de lucht wat is voorverwarmd door moeder natuur. Gelukkig hebben we inmiddels de vroegste zonsondergang alweer gehad en beginnen de dagen weer langzaam te lengen (in de middag dan).

Vorige week zaterdag kwam ik er tijdens het schoonmaken van de velgen achter dat ik een wieldoek bij het achterwiel kwijt ben. De week ervoor had ik de bandenspanning gecontroleerd en het wieldoek normaal bevestigd. Tijdens de ritten die ik gedurende de week heb gemaakt heb ik geen enkel vreemd geluid gehoord waaruit eventueel kon blijken dat het wieldoek los zou zitten. Dat is dus pech, ik zal een nieuwe moeten aanschaffen.

Verder weinig nieuws te melden uit Nieuwegein, we rijden gewoon volgens de dienstregeling heen en weer naar Duivendrecht.

Vroege winter

De winter heeft zijn intrede gedaan en de eerste sneeuw achtergelaten.

Qua fietsen gaat het met deze temperaturen langzamer dan in de zomer. Op de heenweg ben ik toch een minuut of 7 langer onderweg. Terug duurt het nog langer, maar dat heeft meer te maken met het verkeer dat ik op industrieterrein de Lage Weide moet zien te ontwijken.

Koude lucht is zwaar en ligt dus laag op de grond, zorgt voor meer weerstand. Ook trap ik in de winter een lichter verzet om knieën en pezen te ontzien. Normaal rijdt ik voor op het grootste blad (57 tands) en achter op de 6 (14 tands). In wieler termen rijdt ik een 57-14. De kruissnelheid is dan tussen de 46 en 50 km per uur. Nu rijdt ik achter op de 5 (16 tands). Met dit verzet kom ik tot een maximum snelheid van zo’n 41 km per uur. Ik rijdt graag op souplesse en met het zwaardere verzet maak ik op dit moment niet genoeg omwentelingen om lekker ontspannen te fietsen. Ik mis een 15 tands tandwiel, als er een nieuwe ketting op de Quest gaat, zal ik zeker een tandwiel vervangen voor een 15.

Niet alleen de kou is de reden van het langzamere fietsen, ook neem ik wat voorzichtigheid in acht.

1.     Ik rij de hele winter op Kojaks, die doen er wat langer over om tot stilstand te komen

2.     De vele mensen die onverlicht fietsen

Vooral het tweede punt is vervelend. ’s Morgens is er niets aan de hand, de enkele forens die ik dan tegenkom gaat goed voorbereid op weg. ’s Avonds is het echter donker en als ik dan rond 5 uur over de Lage Weide in Utrecht rij, rijzen de haren mij soms te bergen. Mensen zonder licht (Ninja’s), mensen met een rode koplamp en diverse auto’s vanuit uitritten. Als het even kan pak ik de rijbaan, maar meestal lukt dat niet en dan gaat het met gepaste snelheid via het fietspad.

Straks het weerbericht maar weer goed in de gaten houden, want er wordt nog meer sneeuw verwacht de komende dagen.

Wegwerkers

De maand november zit er inmiddels weer op en met een aantal gefietste kilometers van slechts 900 is het wat minder geweest deze maand. Ik heb een aantal keren moeten overslaan ivm andere verplichtingen.

Donderdagochtend nog een wedstrijd gehouden met een paar wegwerkers langs het kanaal. Zij reden in een bus op zoek naar de plek waar ze moesten zijn en ik stoof ze op het fietspad voorbij. Dat is altijd lekker. Vrijdagmiddag had ik de heren echter hard nodig, want zij waren aan het werk op de kanaaldijk en de bus stond midden op de weg. Ik had het idee om net langs de bus te passeren, maar raakte met mijn voorwiel in de berm en hing ineens angstig scheef in de Quest.

De mannen schoten mij gelukkig gelijk te hulp en ik kon me onder de racekap vandaan worstelen.
Toen moest er natuurlijk eens goed gekeken worden wat voor een voorwerp dat nu was waarmee ik rondreed. Ik heb ze alle toeters en bellen van de Quest laten zien en ze vonden het een prachtig voertuig. Gelijk heb ik de vraag gesteld of ze de hele dijk opnieuw voor me willen asfalteren, maar dat zit er helaas niet in. De ergste hobbels worden eruit gefreesd en van een laagje asfalt voorzien.

Komende week gaat ook koning winter een eerste aanval doen als ik het KNMI mag geloven. Ik rijd nog steeds met mijn Kojaks rond, dus ik hoop dat het mee gaat vallen. Ik wil in de maand december nog zeker 600 km wegtrappen, om het jaar met een kilometer stand van 25,000 te eindigen. Normaal zou dat geen probleem moeten zijn.