Polderrit

Het weer in Nieuwegein zag er deze zondag niet uit. De regen kwam weer met bakken naar beneden. Op buienradar had ik echter gezien dat het ten zuiden van de Lek droog was, dus toch maar omkleden om een ritje te gaan maken.

Na wat gespetter in het begin werd het inderdaad droog. Bovenop de lekbrug bij Vianen reed nog een velomobilist. Geen idee wie het was, want ik ging rechts richting Meerkerk en hij/zij richting Culemborg.

Tot aan Arkel ben ik het Merwedekanaal gevolgd, vol tegen de wind in. Er waren veel fietsers op de weg, maar die reden allemaal aan de andere kant van het kanaal en kwamen niet bijster hard vooruit. Ondanks de wind kon ik steeds 40 km per uur blijven trappen.

Ondertussen reed ik heerlijk in het zonnetje, terwijl als ik naar rechts keek er een grote trein van buienwolken van west naar oost langstrok. Helaas was ik het fototoestel vergeten, want er waren spectaculaire wolken te zien.

Vanaf Arkel ging het naar Giessenburg, Molenaarsgraaf en Bleskensgraaf. Eigenlijk had ik het idee om naar Kinderdijk te fietsen om vanaf daar via de dijk terug naar Vianen te trappen. De bewolking richting Kinderdijk was echter zo donker, dat ik daar maar vanaf heb gezien. Toen maar koers gezet naar Schoonhoven en daar de pont naar de overkant genomen. Er was net een bui gepasseerd en de volgende diende zich in het westen al aan. Een bijzonder fraai exemplaar met een rolwolk er vooruit. (Shit: geen fototoestel)

Die bui wilde ik echter niet afwachten, dus achter de 1^e bui aan over de dijk richting Nieuwegein.

Met snelheden tegen de 60 ging het lekker vlug en menig bukfietser zat raar te kijken als ik voorbij kwam gevlogen. Ik had de fiets net droog weggezet toen het begon te regenen.

Eenmaal binnen vroeg mij vrouw: “Lekker gefietst in de regen?” Ik had heerlijk gefietst en van de regen heb ik weinig tot geen last gehad.

97 km gereden.

Retourtje Ameland

Afgelopen vrijdag ben ik richting Ameland gereden. Om kwart voor 6 opgestaan, mijn vrouw vond het wat vroeg. Om iets na zessen zat ik in de fiets, er stond al een stevige wind en het miezerde nog een beetje.

Ik had nog geen 10 kilometer gereden of de eerste lekke band was al een feit. Alle bagage uit de Quest om bij de banden en de pomp te kunnen komen en na 10 minuten kon ik mijn weg weer vervolgen. Met de wind schuin tegen ben ik met een snelheid van rond de 38 km p/u richting Amsterdam gereden. De Schellingwouderbruggen over en verder koers gezet richting het Noorden. Via Purmerend en Oosthuizen richting Hoorn. Net voor Hoorn de polder weer in

naar Wognum.

In Wieringenwerf ben ik even gestopt bij de plaatselijke bakker en heb mij tegoed gedaan aan twee puddingbroodjes. Vanaf hier was ik van plan om in een ruk door te rijden richting Holwerd alwaar de boot naar Ameland vertrekt.

Op de Afsluitdijk kreeg ik eindelijk de wind in de rug en vloog ik richting Friesland.

Het was mijn bedoeling om de boot van half twee te halen, maar ik was zo snel dat ik om elf uur al in Harlingen was. Na wat bellen bleek dat de boot +/- 20 minuten vertraging had. Dus de boot van half een was nog mogelijk. Het stuk van Harlingen naar Holwerd viel wel tegen. Wat een leegte daar, veel leegstaande of te koop staande huizen en heel veel aardappel- en uienvelden.

Om iets voor half een was ik op de pier van Holwerd en dus een uur eerder dan voorzien.

Eenmaal op het eiland kreeg ik al snel te horen dat er nog twee velomobielen rondreden. Nieuws verspreid zich daar erg snel. Vrijdagavond tijdens het eten zagen we ze dan ook voorbij rijden in Nes. Een Quest en een Strada.

Mijn verblijf zou slechts een nacht duren, dus zat ik zaterdag om 8 uur alweer in de Quest om weer richting Nieuwegein koers te zetten. Wel werden er eerst nog een paar foto’s genomen als bewijs dat ik er echt geweest was.

Toen ik bij de boot aankwam bleken de twee witte er ook te staan. Drie velomobielen bijelkaar op het eiland, een absoluut record. De bestuurder van de Quest was Jean uit Roermond en de Strada werd bestuurd door Eline. Op de boot was er dus genoeg gespreksstof en trokken wij met z’n drieën de nodige aandacht.

Eenmaal aan de overkant moest ik het echter alleen doen, want Jean en Eline maakten eerst nog een stop in Holwerd. Het werd een tocht tegen de wind in, 210 kilometer lang. Eerst weer door noord Friesland en de Afsluitdijk weer over.

Bij Den Over ben ik even uitgestapt voor een sanitaire stop en daarna ben ik in een ruk doorgereden naar Driemond net onder Amsterdam. Ik had er 175 kilometer opzitten en was door mijn drinken heen. Gelukkig stond er een snackkar en daar heb ik een aantal AA drankjes en een blik cola naar binnen laten lopen. Na een pauze van een kwartier heb ik het laatste stukje van de reis aanvaard en om kwart over 4 stond ik weer in Nieuwegein.

De terugreis duurde zes en half uur, met alleen maar tegenwind. De wind nam na Purmerend wel iets af. De spieren in mijn benen en billen lieten zich dan ook wel voelen op zaterdagavond en de zondag.

Herfst in augustus

Wat een weer vandaag, vanmorgen om 6 uur regende het, er stond bijna geen wind.

De regen hield mij gezelschap tot ik mijn bestemming in Duivendrecht had bereikt. Dit was voor mij de eerste regenrit sinds begin maart. Met de kap erop hou ik de regen wel buiten, maar mijn lichaamswarmte ook. Ik stap dus alsnog nat uit. Vorige week ben ik er trouwens achter gekomen dat ik de kap ook in de fiets kwijt kan, dat scheel weer wat zweten op de iets warmere dagen.

Terug naar huis stond er gisteren een krachtige wind. Langs het Amsterdam-Rijn kanaal was ik bang om de kap te verliezen, maar klittenband is toch sterker dan je denkt. De wind stond vol op de zijkant van de Quest te beuken, maar ik wist toch nog een snelheid van boven de 40 aan te houden. Bij Breukelen draait het kanaal iets naar het zuidoosten en met de wind schuin van achteren lopen de snelheden fors op, tegen de 60 km p/u stormde ik Utrecht binnen heerlijk.

Van mij mag het nog even zomer worden, want ik wil eigenlijk nog een keer naar Ameland met de Quest.

Bijna raak!!

De 1^e aanrijding was afgelopen vrijdag bijna daar.

Terugrijdend vanuit Amsterdam kwam mij ter hoogte van Nieuwegein een snorfietser tegemoet. De bestuurder een +/- 25 jarige jonge man (een Jojo mens zou mijn dochter zeggen ivm zijn petje) was druk bezig met zijn telefoon. De afstand bedroeg nog een kleine 200 meter, maar ik had al de indruk dat ik op dit moment niet het belangrijkste was voor deze meneer. We kwamen toch met een snelheid van +/- 60 km per uur op elkaar af, dus die 200 meter werd rap kleiner en het fietspad voor mij steeds smaller want de snorfiets kwam steeds meer op mijn helft van het fietspad terecht.

Kortom de claxon vol indrukken, remmen en de berm insturen, gevolg geen resultaat pas toen ik begon te schreeuwen kwam het bij meneer op om maar eens naar voren te kijken. Ik knalde er nog een paar forse krachttermen achteraan en meneer reageerde nogal boos, want blijkbaar stoorde ik hem nogal.

Ik ben wijselijk maar doorgereden met het besef dat dit toch bijna raak was.