Reden we vorige week nog met temperaturen van rond de 30
graden, inmiddels heeft de herfst zijn intrede gedaan. Met ons zeeklimaat is
dat natuurlijk allemaal best te begrijpen.
Ik had dinsdagavond uit voorzorg de voorbanden al vervangen
voor nieuwe exemplaren, want de huidige kojaks zaten er al 5.000 kilometer
onder en waren al redelijk vierkant geworden.
Ik wilde niet het risico lopen dat er met het natte wegdek
steentjes door het rubber zouden prikken. In verband met het weer ook gelijk de
racekap van zolder gehaald, zodat ik in ieder geval lekker droog zit.
Na de overvloedige regen van dinsdagavond en een deel van de
nacht. Vanmorgen om kwart voor zes in de Quest gekropen. Kap erop en rijden
maar. De snelheid zat er echter totaal niet in, want de fietspaden lagen
bezaaid met taken. Ben zelfs nog een paar keer uitgestapt, omdat het fietspad
totaal geblokkeerd was door afgewaaid hout. Ik besloot om maar via Abcoude te
rijden, maar ik kreeg totaal geen gang in de fiets. Eerst dacht ik, dat ligt
aan de wind, maar die stond er nauwelijks. Iets verderop voelde ik de
achterkant van de fiets in de bochten dweilen, een lekke achterband dus.
Net voor het AMC de Quest op zijn kant en een nieuwe binnen-
en buitenband erom gelegd. Op kantoor bij TL-licht de binnen- en buitenband
nagekeken, bleek er toch een steentje door het loopvlak heen gekomen te zijn.
Het was de 1e lekke band sinds lange tijd en pas
de 3e lekke achterband en dat na bijna 35.000 kilometer Quest
rijden.
Op de terugweg lekker een NW wind in de rug, dus volle bak
naar huis gereden. Net na Breukelen zag
ik nog een brommer opduiken in mijn spiegel, maar door de snelheid nog wat te
verhogen (58 km p/u) wist ik hem tot aan Utrecht voor te blijven.
Daar zit helaas een haakse bocht en moet de snelheid er
helemaal uit. Het leverde wel een opgestoken duim op , altijd lekker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten