We zijn er nog

Het is even stil geweest vanuit Nieuwegein. Er was niet zo veel te melden en door ziekte van mijzelf en een van de kinderen even wat minder gefietst de laatste weken. Eigenlijk alleen Woon Werk ritten gemaakt, door veel te koud weer.

Vandaag echter weer lekker met voorjaarsweer langs de Utrechtse Heuvelrug gefietst en de brug bij Rhenen overgestoken. Om dan via de dijk weer terug te rijden naar Nieuwegein.

Ik lees regelmatig blogs waar het over RIS’sen gaat. (Racefiets Inhaal Syndroom) Er zijn zelfs stickers voor ontworpen. Als je je Quest snel wilt voorzien van stickers, dan raadt ik jullie aan om eens een zondagochtend door te brengen in de omgeving waarin ik fiets. Gisteren heb ik zitten tellen en ben 82 bukkers gepasseerd. Aanhaken had geen zin, want de kruissnelheid lag constant boven de 45 km per uur.

Op de terugweg ben ik bij Wijk bij Duurstede via de pont weer naar de andere kant van de Rijn gegaan. Op de dijk was het nogal druk met motorrijders die ook wilde genieten van het mooie weer.

Er zijn er echter altijd een paar bij die denken dat ze op het TT circuit rijden en die kom ik liever niet tegen.

Met een gemiddelde snelheid van bijna 41 kilometer per uur stapte ik na iets meer dan 2 uur drijfnat, maar voldaan uit de Quest. Ik heb de rit nog gereden met de racekap erop. Morgenochtend als ik naar kantoor ga, laat ik hem echter thuis en heb ik hem hopelijk tot oktober niet meer nodig.

Koud

Afgelopen vrijdag even een retourtje Dronten gemaakt. De Quest zit tegen de 30,000 km aan en het was dus tijd voor een servicebeurt. Was wel nodig want remmen ging niet echt geweldig meer de laatste weken.
Om 5:50 zat ik al in de Quest en het was koud. Resultaat weinig snelheid en dus een langere reistijd. Vooral in de polder was het koud en grijs. In plaats van de Rietweg ben ik nu eens noordelijk van het Larsebos gebleven. De weg is hier beter dan het fietspad langs de Rietweg, nadeel was weer dat ik behoorlijk wat vrachtwagens tegenkwam waardoor ik de berm in moest.  Rond 8:30 ben ik bij Velombiel aangekomen ze het druk hadden, gelukkig maak ik mijn komst altijd een paar weken van te voren bekend.
De linker rem bleek inderdaad aan het eind van zijn latijn te zijn en er is een nieuwe ankerplaat gemonteerd. De ketting bleek na ruim 28,000 kilometer 1 procent te zijn opgerekt, bij 2% is hij aan vervanging toe, dat is dus iets voor de volgende beurt.
Iets voor twaalven ben ik weer richting huis gereden door de steenkoude polder. Nadeel van de kou is dat ik veel te weinig te drink. Bij thuiskomst had ik maar een kwart bidon leeggedronken, waar ik er normaal wel anderhalf leegdrink. Het water is mij simpelweg te koud.
Door te weinig drinken krijg je kramp en last van je spieren en dat heb ik geweten. De kou is letterlijk op mijn hamstrings geslagen deze zijn op dit moment hard en pijnlijk.

Ik had ook een fototoestel bij me, maar vanwege de kou wilde ik alleen maar doorfietsen en niet stoppen voor een foto. Volgende keer zal ik een paar mooie platen toevoegen van het rivierenlandschap bij wat mildere temperaturen.