Zoals jullie kunnen zien beschik ik over een aardige voorraad. Voor de oplettende kijker, aan de trapper van de bukker hangen twee PM banden. Die moet ik nog kwijt zien te raken, ze hebben slechts 90 kilometer onder de Quest gezeten.
Zomer en winter ligt de Kojak er bij mij onder en natuurlijk merk ik verschillen als het kouder wordt, de snelheid gaat omlaag, dat komt deels door de band en deels door de hogere luchtweerstand. Een derde factor is het moeilijker ademhalen als de lucht koud is.
Vorige week was het 48 uur voorjaar en schoten de snelheden omhoog naar de 50+, kilometers lang kon ik naast een brommer rijden met 54 op de teller en dat allemaal op de Kojaks. Vrijdagmorgen was het licht vriezend weer en met het windje in de rug ging het vrij soepel naar Duivendrecht. Net voor aankomst kruiste een witte Quest mijn pad en schoot de Bijlmer in. De laatste tijd zie ik deze forens wel vaker, maar wie het is, daar ben ik nog niet achter.
Als je op kantoor bent moet je natuurlijk ook weer terug naar huis. Ik was echter vergeten om naar de weerberichten te kijken of te luisteren, nou dat heb ik geweten. Om iets voor twaalven begon het te sneeuwen en dat hield niet meer op.
Rond 14:30 stapte ik in de Quest. Door de Bijlmer ben ik naar Abcoude gereden en heb vandaar langs het AR kanaal koers gezet naar Nieuwegein. Nog nooit in de laatst twee jaar ging het zo moeilijk. De Quest was niet vooruit te branden. De natte sneeuw / regen noopte mij ertoe om het vizier op een kier te zetten om nog iets te kunnen zien. De harde zuidoosten wind blies venijnig door de trapgaten en zorgde ervoor dat mijn kuiten en hamstrings verstijfde van de kou. Ook de natte koude weg zorgde voor een zuigende werking op de banden. Ik kreeg de snelheid niet in de buurt van de 40, de piek was 38.
Eenmaal thuis heb ik genoten van een heerlijke lange warme douche. De Quest heeft een nacht uit staan dampen van alle nattigheid en is inmiddels weer droog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten