Kinderdijk en paarden

Weer even een bericht uit Nieuwegein. Veel bijzonders gebeurd er niet er wordt de laatste maanden alleen woon werk gereden. 's Morgens is het nog steeds donker bij aankomst, maar niet lang na aankomst op kantoor dient het ochtendgloren zich aan. Deze heb ik vrijdagmorgen geschoten

Zonsopkomst in Duivendrecht

Zondagochtend ben ik even een rondje Kinderdijk wezen fietsen even wat anders voor de verandering. Rond een uur of half 11 vertrokken nadat de ergste kou verdwenen was. Lekker op het gemak richting Schoonhoven en daar de pont gepakt naar de zuidkant van de Lek. De oversteek hier is wat Velomobiel vriendelijker dan die in Krimpen aan de Lek. Daar zijn de veerstoepen zo steil dat je uit moet stappen om de onderkant van de Quest niet te beschadigen.

Op de pont bij Schoonhoven

Eenmaal van de pont af gaat het westwaarts langs de Lek naar Kinderdijk. Het was erg druk toen ik daar aankwam een tiental bussen stonden op de parkeerplaats en bij deze bussen stonden honderden Duitse vrouwen lekker te nippen van een glaasje wijn. Eenmaal uit de drukte ging de de snelheid erin en rond de 40 reed ik over het nieuwe fietspad dat er is aangelegd. (zie foto hieronder) Niet veel verder kon ik in de remmen want voor mij uit liep een paard + ruiter en begeleider. Het fietspad aldaar loopt aan de linkerkant steil naar beneden de polder in en aan de andere kant heb je de boezem waar de molens op lozen. Op een metertje of 40 achter de ruiter, ik reed toen al stapvoets, liet ik de bel klinken. Gevolg ruiter keek om, begeleider keek om en tenslotte ook het paard. Het paard kreeg gelijk de kolder in zijn kop en duwde de begeleider bijna met fiets en al de sloot in. Na een meter of honderd kregen ze de zaak weer onder controle. Er werd gewenkt dat ik kon passeren. Voorzichtig ben ik op het beest afgereden, maar leuk vond hij het niet.

Geleend van Internet

Ik vroeg me wel af, of het wel handig is om op zo'n pad met je paard te gaan lopen. Racefietsers en wandelaars alles kom je er tegen. Gelukkig liep het weer goed af.

Een tiental kilometer verder ging het fietsen echter zwaarder en zwaarder en stond mijn achterband leeg. Droge kleding had ik niet meegenomen, dus een plekje uit de wind gezocht om de band te vervangen en na een tiental minuten kon ik weer verder. Bij Ameide de Lekdijk weer opgedraaid en daar ligt zulk prachtig asfalt dat de snelheid tot boven de 50 opliep. Jammer dat dit dan altijd zo snel voorbij is. Na 90 kilometer was ik weer thuis en kon ik de band gaan plakken en de vouwband weer vervangen voor de originele.