maandag 9 november 2015

Nieuws uit Nieuwegein

Zo, shame on me, al sinds 30 augustus niets meer van me laten horen.
Maar hier in Nieuwegein gaat het wat fietsen betreft gewoon door. Heen en weer naar Amsterdam, de kilometerteller nadert de 14,000 km in 2015 en die wil ik hoe dan ook halen.

Ondertussen een rit gemaakt naar Dronten voor onderhoud. Allert was toen nog druk bezig met het bouwen van de vierwieler en door de drukte kwam hij er maar niet aan toe, maar ondertussen rijdt hij rond. Uit Dronten gelijk een nieuwe vracht banden meegenomen om hier een lekkere voorraad te hebben. De Quest mankeerde niets, dus na een uurtje of twee kon ik weer naar huis kachelen.

Enige tijd geleden las en keek ik met verbijstering naar het filmpje van Quezzzt. Wat een verkeer komt die man tegen op zijn woon werk rit. Ik kom er genadig vanaf zoals blijkt uit onderstaande foto's die ik twee weken gelden heb genomen op de terugweg.


De weg langs het kanaal is nagenoeg leeg. In deze maanden is het echter wel erg donker, want op het tweede deel ontbreken de lantaarnpalen. Daarom de fiets ook weer uitgerust met de extra lampen zodat ik zonnig bij lig.

Deze foto is vorige week genomen en die week heb ik zonder kap gereden, vanwege de mist. In de mist voel ik mij onder de kap niet prettig en ik moet zeggen het beviel me best om de wind weer eens om de oren te horen fluiten. Langs het kanaal zat het maandag en dinsdag na Maarssen potdicht. Op een bepaald moment reed ik nog geen 25 kilometer per uur uit angst om achterop een eventuele fietser te knallen die ik te laat zou zien. Ja, je zou het niet zeggen uit bovenstaande foto's, maar af en toe kom je toch iemand tegen.

De laatste weken rijdt ik het kanaal steevast af tot aan Driemond, omdat er bij Abcoude aan diverse bruggen wordt gewerkt en in de Bijlmer is er een omleiding ingesteld die tot 2020 gaat duren i.v.m. de verbreding en ondertunneling van de A9. Richting Driemond kom ik de laatste tijd ook een Speed pedelec tegen en als ik in verte een rood licht zie moet ik er naartoe, maar dat valt bij deze niet altijd mee. Pas heb ik even ingehouden om te zien hoe hard dat nu gaat, maar ik had 43 KM p/u op mijn teller staan. Als het bochtig wordt is het bijna helemaal niet te doen om deze fiets bij te houden, na een scherpe bocht zie de Speed pedelec zo bij je vandaan versnellen. Ik mag dan weer aan de bak om het gat dicht te rijden, houdt de afwisseling er wel in.










zondag 30 augustus 2015

Wisseldagen

Afgelopen maand het woon-werkverkeer weer opgepakt en deze maand belooft qua kilometers een goede te worden. De 1,800 kilometer moet net gehaald kunnen worden.

Wel zijn ondertussen de wisseldagen weer aangebroken. Wisseldagen houden voor mij in dat ik 's morgens met een gewone bril vertrek en 's middags de glazen wissel voor een zonnebril.
Want ja, de dagen beginnen weer snel korter te worden en 's ochtends om kwart voor 6 is het in deze tijd van het jaar nog donker.


 Het rijden met doorzichtige glazen is trouwens wel nodig, want met de zware buien die de laatste weken overtrekken kom ik 's morgens vroeg nog wel wat obstakels tegen op mijn route. Je vraagt je af, zijn deze bomen niet aan het eind van hun levensduur, want het blijft niet bij deze ene tak waar ik een foto van heb genomen. Ook zijn het geen kleine takken, maar hebben ze stammen van een centimeter of 10. Je wilt niet weten wat er met je gebeurt als je er net op het verkeerde moment onderdoor fietst.



Verder gisteren nog even de voorbanden verwisseld, de Kojaks eraf en Durano's eronder. Als je de banden ziet, zie je toch wel een groot verschil tussen de twee. Eens zien of ik de komende weken nog een paar brommers het leven zuur kan maken. Afgelopen vrijdag passeerde ik er eentje met 54 kilometer per uur. Je ziet de bestuurder dan steeds in zijn spiegel kijken en ja, ik kwam steeds dichterbij. Als je een doel hebt met de Quest, dan kan ik me er heerlijk in vastbijten en moet de brommer eraan geloven. Achteraf kreeg ik wel een duim, dat streelt weer.


Binnenkort op een vrijdag ook even een servicebeurt bij Velomobiel.nl laten doen, want er zit een hinderlijk tikje achterin de fiets dat ik niet kan vinden. Verder viel mij tijdens het verwisselen van de banden op dat het rechtervoorwiel een stuk minder lang draait dan het linker exemplaar. Het lager is niet helemaal in orde, zelfde euvel had ik dit voorjaar ook al.








vrijdag 31 juli 2015

Vakantie en nog meer TdF

Na een heerlijke vakantie in het zuiden van Frankrijk, gaan we na vandaag de draad weer oppakken. Drie weken niet gefietst, dus de benen zijn helemaal uitgerust. Waar we normaal nog gaan bergwandelen of een andere activiteit beoefenen hebben we nu drie weken niets gedaan. De temperaturen waren zo hoog dat je verkoeling nodig had aan de rand van het zwembad. Ook weleens lekker.




Ik kom toch nog even terug op de afgelopen Tour de France die startte in Utrecht. In het hotel bij ons achter waren ook twee wielerploegen te gast, Cofidis en MTN. Op de woensdagavond ben ik even langs gegaan met de Quest en dan krijg je wel wat bekijks. Vooral de mecaniciens van Cofidis wilde alles over de fiets weten. Voornaamste vraag: is it electric. Nee, natuurlijk niet en in mijn beste Frans heb ik zoveel mogelijk over de Quest verteld. Als ik het zo bekeek hadden ze nog zoiets gezien. Wel leuk om zo informatie te delen over verschillen type fietsen.









Aan de andere kant van de parkeerplaats was MTN druk bezig om de nieuwe frames op te bouwen. De fiets werd na afloop van alle kanten gefilmd en gefotografeerd. Op onderstaande fiets reed de latere bolletjestrui drager.
De nieuwe Cervelo van MTN






Tijdens de tourstart was ik actief als vrijwilliger en de tweede dag stond ik samen met een studente al om 08:15 voor de poorten van Hotel Karel de V. Rond kwart voor negen kwamen daar Prudhomme, Hinault en Thevenet naar buiten gelopen en kwamen even een praatje met ons maken. De studente vroeg na afloop van het gesprek, die ene meneer herkende ik wel (Prudhomme), maar die andere twee kwamen haar totaal onbekend voor, heerlijk. Later passeerden nog Wagtmans, Zoetemelk en Jansen de poort en ook zij namen rustig de tijd voor een praatje.

Dan hieronder nog wat sfeerbeelden van de tour in Utrecht, wat een geweldig evenement is dit geweest voor de stad Utrecht.










Vanaf nu gaan we weer knallen in de Quest.

zondag 5 juli 2015

Tour de France

Nu even geen verhaal over velomobielen, maar over de Tour die dit weekend startte in Utrecht.

Eigenlijk kan ik na deze week wel stoppen met fietsen, want woensdag heb ik de voor mij absoluut mooiste RIS gemaakt. De Gaint/Alpecin ploeg was aan het trainen langs het Amsterdam-Rijnkanaal ze reden een meter of 400 voor mij en ja, ik kon het niet laten. Met het lullige belletje van de Quest de heren gewaarschuwd dat ik er langs wilde en toen ik passeerde kwam uit de mond van de heer Degenkolb de volgende zin: "What the fuck" Ik zei gedag en was weer vertrokken, heerlijk.

Als vrijwilliger had ik mij opgegeven om als Tourmaker aan de slag te gaan. Geen moment spijt van gehad, wat was het mooi om aan dit evenement mee te mogen werken. Ik zeg gelukkig hebben we de foto's nog. Hieronder een kleine compilatie.
Froome in laatste wiel

Greipel, de winnaar in Zeeland

Bijschrift toevoegen

De wereldkampioen met de benenwagen

De sterren van dit weekend

Tourmaker Rob


zondag 21 juni 2015

Kettingtandwielen, molens en kwasten

Het is alweer een maand geleden sinds mijn laatste bericht. Ik reed toen met het gebroken aluminium tandwiel, dat vervangen is door een stalen versie. Ik moet zeggen de Quest is er niet stiller op geworden. Bij het aanzetten hoor je de ketting onder je kont kraken en kreunen, maar alles zit op de juiste plek en op de juiste manier. Wellicht heeft iemand nog wat tips om dit leed wat te verzachten.

Ook begon de Quest twee weken geleden te piepen en te kraken als ik rustig reed en met een klankkast als de Quest is is het moeilijk te bepalen waar het geluid vandaan kwam. Dus iedere keer maar zoeken en proberen. Achter in de tuin in de fiets klimmen en dan kracht zetten op de pedalen het ging tekeer als een familie muizen. Na een flinke zoektocht bleek er een onder de Quest een boutje los te zijn gelopen waardoor er speling zat tussen het frame en het carbon. De Quest is inmiddels weer heerlijk stil op de ketting bij het aanzetten na dan.

Verder doe ik gewoon mijn woon-werk ritten, 4 maal per week naar Amsterdam en dat is heerlijk in deze tijd van het jaar. Vooral 's ochtends langs het kanaal is het genieten.
Amsterdam-Rijnkanaal thv Abcoude
Verder ben ik thuis druk bezig met schilderwerk, 

 
 
alle binnendeuren verdienen na jaren weer een nieuwe laag verf. Afgelopen vrijdag daarom maar een dag vrij genomen om even wat vaart achter het schilderwerk te zetten. Tussen het schilderen door nog wel even een rondje Kinderdijk gereden onder dreigende wolkenluchten. Ondanks het mindere weer liepen er weer veel toeristen, dit in tegenstelling wat de foto doet vermoeden.


Dreigende luchten boven Kinderdijk

Ik had de route expres via het zuiden gereden om op de terugweg met de wind schuin van achteren langs de N210 te knallen.
Hier loopt namelijk een prachtige ventweg naast de N210 en daar kun je de snelheid behoorlijk opvoeren de top lag bijna op 57 KM p/u.

Op internet las ik zojuist dat tijdens de Cyclevision wedstrijden van dit weekend Theo van Andel een gemiddelde klokte van 65 KM p/u over een rondje van 800 meter, die Quest zal ongetwijfeld niet helemaal standaard zijn geweest, maar hard is het wel. Om hogere snelheden te halen overweg ik om een groter voorblad te monteren een 60 tands ipv de huidige 57.

Het Cyclevision evenement vind ik wat te ver weg om naar toe te gaan. Al wil toch ook wel een keer mijn krachten meten met de heren die daar rondrijden.












zondag 17 mei 2015

Kettingrol kapot

Ja, je leest het goed. Afgelopen week voor het eerst echt pech met de Quest en dat na bijna 60,000 Quest kilometers. Na een weekje vakantie in Parijs, alhoewel met drie dames naar Parijs is niet echt vakantie.
Afgelopen maandagochtend weer in de Quest voor een WW-rit, geen vuiltje aan de lucht heerlijk uitgeruste benen en met een uurtje stond ik weer bij kantoor. 's Middags terug naar huis was een ander verhaal al bij het verlaten van het parkeerterrein kraakte mijn fiets dat het een lieve lust was. Na een paar honderd meter maar even uitgestapt om te zien of er ergens iets klem zat, maar ik kon niets ontdekken. Thuis maar even verder kijken denk je dan.

Eenmaal op snelheid was het kraken grotendeels verdwenen en langs het Amsterdam Rijnkanaal is het alleen maar snelheid, dus geen vuiltje aan de lucht. Op industrieterrein Lage Weide ging het bij het optrekken na een stoplicht echter helemaal mis. Een luid geratel en gebonk maakte zich meester van mijn Quest en mijn gevoel zij mij dat het onder mijn kont vandaan kwam.  Ik moet dan echter nog 15 kilometer om thuis te komen en in lopen had ik geen zin. Voorzichtig ben ik dus huiswaarts gereden en werd zelfs ingehaald door bukkers. Toen ik thuis was, achterin de tuin de ketting beschermer eraf en ja hoor, daar lag hij in twee stukken mijn aluminium tandwiel.




Dit onderdeel is inmiddels al bij vele van ons gesneuveld als ik de diverse blogs zo lees. Toen ik het onderdeel in mijn handen had begreep ik ook wel waarom, want het stelt werkelijk waar niets voor.

Bij Velomobiel.nl heb ik dinsdag een nieuwe kettingrol besteld en woensdagavond lag er een stalen versie op de deurmat. Met een kwartier zat hij op zijn plek en de Quest rijdt weer als vanouds.

dinsdag 7 april 2015

Rondje Texel

Ik kwam van ver en mijn verhaal is ook de laatste in de serie van het rondje Texel dit jaar. De computer is continue bezet door mijn oudste dochter i.v.m. van allerlei schoolopdrachten.


Het stond al een poosje op de agenda en afhankelijk van het weer moest het goede vrijdag gaan gebeuren. Meerijden met de Noord Hollandse mannen en vrouwen naar Texel.

Op donderdagmiddag ben ik vanuit mijn werk doorgereden naar mijn zus in Schagen, dat scheelt weer 100 kilometer trappen. Ik had met Matthijs afgesproken waar ik het peleton zou opwachten. Om 9:30 was ik op de afgesproken plaats en besloot om de groep tegemoet te fietsen. Dat was niet echt nodig, want na een aantal honderden meters zag ik de bonte stoet al aankomen. De Quest gekeerd en aanhaken maar. Ik was de enige met een blauwe Quest, dus dat is altijd makkelijk voor de foto’s en filmpjes die op internet worden geplaatst. Je vindt jezelf snel terug.
Via de noordelijke polders ging het richting Den Helder alwaar we om 11:00 de boot namen naar het eiland. Ik moet zeggen het was heerlijk fietsen daar. Dan door de polder, dan langs de buitenkant van de dijk, tussen schapen en vogels door.

Halverwege de rit werd er nog een stop gemaakt bij de vuurtoren. Na de chocomelk en appeltaart was het tijd voor de groepsfoto voor de vuurtoren. Ook werd hier “het ding” van de NVHPV aan de volgende rijder overhandigd. Na een heerlijke rit door de duinen waren we om kwart voor drie weer terug bij de boot.

Op de boot was er wat discussie wat voor mij de kortste weg naar huis zou zijn. Wim Schermer bood aan dat ik hem zou volgen richting en de Woude en vandaar richting Purmerend te gaan. Zo geschiedde dus, na het uitrijden van Den Helder, waar het qua inrichting van de wegen en fietspaden overigens een bende is, ging het gas erop.

Met een gangetje van 45 km p/u reden we richting Alkmaar. Onderweg belde mijn zwager nog, maar ik kon helaas niet opnemen. Wel stond hij een paar kilometer verder langs de kant van de weg te zwaaien. (Wim weet je gelijk wie dat was) Ik had echter geen tijd om te stoppen. Wim reed dwars door Alkmaar, heb ik dat ook eens gezien en vandaar was het in een rechte lijn naar de Woude. Hij rook duidelijk de stal want de snelheid ging nog iets omhoog, heerlijk.
Vanaf toen stond ik er alleen voor en ben met dezelfde snelheid doorgereden naar Purmerend en Amsterdam. Daar hield de brug bij het IJ mij nog even op. Langs het Amsterdam-Rijnkanaal begon het zowaar lichtjes te regenen. Ter hoogte van Breukelen was bij mij het beste er ook wel vanaf en ben ik de laatste 15 kilometer iets langzamer gaan rijden. Om 19:00 uur zette ik de Quest weer in de tuin. Zowaar een gemiddelde van bijna 40 kilometer per uur vanaf Den Helder.

Conclusie, deze tocht is echt een aanrader. Eigenlijk vond ik hem leuker dan de Oliebollentocht.

Even nog iets anders. In het kader van de komst van de Tour de France naar Utrecht heb ik nog meegedaan met 100 portretten van Utrechters en hun fiets. Via onderstaande link zie je het resultaat.



maandag 16 maart 2015

Onderhoud en lijstjes


Onderhoud
Afgelopen vrijdag even heen en weer gereden naar Dronten voor een onderhoudsbeurt.
Dat even is natuurlijk wat ruim, want al met al ben je toch 9 uur onderweg.

Om kwart voor zes stapte ik in Nieuwegein in de fiets. Het was nog donker, maar vooral koud. De thermometer stond op -2 graden. Net voorbij Eemnes kwam de zon op.
 
Door de kou en de tegenwind kwam de snelheid er niet echt in. In de Flevopolder hield ik de snelheid iets boven de 40. Na de Vogelweg ben ik via de Zeebiesweg en de Roodbeenweg naar Dronten gereden.
Die laatste twee wegen bevallen mij beter dan de Rietweg, waar het fietspad er niet zo best bij ligt.
Tegen half 9 was ik bij Velomobiel.nl. Aldaar eerst een kop thee om weer wat op temperatuur te komen. Daarna de Quest op zijn kant om het nodige onderhoud aan de remmen te doen. Ook het lager uit het rechter voorwiel is nog even gedemonteerd, omdat het mij was opgevallen dat dit wiel veel korter draaide dan de linker. Theo ging door met het andere voorwiel, daarin miste ik sinds een week een spaak. Ondertussen maakte ik gelijk gebruik van het moment om nieuwe Kojaks om te leggen en de wielkasten te ontdoen van zand.
 
Theo demonteerde ook nog even het achterwiel, maar dit was allemaal dik in orde.
Om 11 uur stond de Quest weer op drie wielen en kon ik de terugweg aanvangen. De temperatuur was inmiddels lekker opgelopen en ik had de wind in de rug.
Tijd om eens even flink gas te geven in de Flevopolder. Met een gangetje van rond de 48 ben ik dezelfde weg weer terug gereden en binnen een uur stond ik al aan de voet van de Stichtse Brug. Door de drukte die daarna volgt met dorpen en steden is het helaas moeilijk om dat soort snelheden vast te houden. Maar al met al stond ik na 2 uur en 19 minuten alweer in Nieuwegein. Toch een gemiddelde van bij 40 kilometer per uur.

Lijstjes
Ik ben dol op het lijstje van Velomobiel.nl waar je je kilometers kunt invullen. Iedere maand doe ik dit trouw. Mijn eerste Quest, de 470, staat inmiddels op de 113e plaats met een kilometer totaal van 46.100. Tot vorig jaar april heb ik er hiervan 42.300 voor mijn rekening genomen.
Mijn huidige Quest, de 720, vind ik op dit moment terug op plaats 483 en gaat nog wel verder stijgen dit jaar.
Van alle verkochte Questen in 2014 vind ik mijzelf terug op de 1e plek. In de lijst van verkochte fietsen neem ik met de 720 de tweede plaats in, de Strada 187 staat hier op de eerste plaats.
Nu weet ik ook wel dat niet iedereen deze statistiek vult, dus veel zegt het niet, maar ik blijf  trouw mijn kilometerstanden invullen iedere maand opnieuw.

























donderdag 26 februari 2015

4 jaar velomobielen


 




Ja, het is vandaag tijd voor een feestje. Op de kop af heb ik er 4 jaar velomobielen opzitten.
Vier jaar forenzen van Nieuwegein naar Amsterdam. Meestal drie keer in de week.
Inmiddels al in de tweede Quest, de Q470 daar heb ik ruim drie jaar ingereden en daar welgeteld 42,300 kilometer mee weggetrapt. De Q470 bevindt zich tegenwoordig in het noorden van het land.

Sinds vorig jaar april ben ik in bezit van de blauwe Quest 720 en die zit inmiddels op 12,100 kilometer. Dat telt dus ook al lekker door.

In totaal dus inmiddels 54,400 kilometer dat zij er dus 13,600 gemiddeld per jaar.

Dit alles heeft geleid tot een beren conditie en ik ben een kilo of 8 lichter dan 4 jaar geleden. Daarnaast heeft het tot gevolg dat ik kan eten wat ik wil.



maandag 23 februari 2015

Kinderdijk en paarden

Weer even een bericht uit Nieuwegein. Veel bijzonders gebeurd er niet er wordt de laatste maanden alleen woon werk gereden. 's Morgens is het nog steeds donker bij aankomst, maar niet lang na aankomst op kantoor dient het ochtendgloren zich aan. Deze heb ik vrijdagmorgen geschoten


Zonsopkomst in Duivendrecht

Zondagochtend ben ik even een rondje Kinderdijk wezen fietsen even wat anders voor de verandering. Rond een uur of half 11 vertrokken nadat de ergste kou verdwenen was. Lekker op het gemak richting Schoonhoven en daar de pont gepakt naar de zuidkant van de Lek. De oversteek hier is wat Velomobiel vriendelijker dan die in Krimpen aan de Lek. Daar zijn de veerstoepen zo steil dat je uit moet stappen om de onderkant van de Quest niet te beschadigen.

Op de pont bij Schoonhoven

Eenmaal van de pont af gaat het westwaarts langs de Lek naar Kinderdijk. Het was erg druk toen ik daar aankwam een tiental bussen stonden op de parkeerplaats en bij deze bussen stonden honderden Duitse vrouwen lekker te nippen van een glaasje wijn. Eenmaal uit de drukte ging de de snelheid erin en rond de 40 reed ik over het nieuwe fietspad dat er is aangelegd. (zie foto hieronder) Niet veel verder kon ik in de remmen want voor mij uit liep een paard + ruiter en begeleider. Het fietspad aldaar loopt aan de linkerkant steil naar beneden de polder in en aan de andere kant heb je de boezem waar de molens op lozen. Op een metertje of 40 achter de ruiter, ik reed toen al stapvoets, liet ik de bel klinken. Gevolg ruiter keek om, begeleider keek om en tenslotte ook het paard. Het paard kreeg gelijk de kolder in zijn kop en duwde de begeleider bijna met fiets en al de sloot in. Na een meter of honderd kregen ze de zaak weer onder controle. Er werd gewenkt dat ik kon passeren. Voorzichtig ben ik op het beest afgereden, maar leuk vond hij het niet.



Geleend van Internet
Ik vroeg me wel af, of het wel handig is om op zo'n pad met je paard te gaan lopen. Racefietsers en wandelaars alles kom je er tegen. Gelukkig liep het weer goed af.

Een tiental kilometer verder ging het fietsen echter zwaarder en zwaarder en stond mijn achterband leeg. Droge kleding had ik niet meegenomen, dus een plekje uit de wind gezocht om de band te vervangen en na een tiental minuten kon ik weer verder. Bij Ameide de Lekdijk weer opgedraaid en daar ligt zulk prachtig asfalt dat de snelheid tot boven de 50 opliep. Jammer dat dit dan altijd zo snel voorbij is. Na 90 kilometer was ik weer thuis en kon ik de band gaan plakken en de vouwband weer vervangen voor de originele.










zondag 4 januari 2015

Terugblik OBT 2014

De OBT ligt inmiddels alweer een week achter ons en als ik nu naar buiten kijk lijkt het wel voorjaar. Wat een verschil met een weekend geleden.

De zaterdag begon in Nieuwegein met regen en natte sneeuw, maar in de loop van de morgen veranderde dit langzaam in droge sneeuw. Er ontstond een laagje van 3 a 4 centimeter bij temperaturen die iets boven het vriespunt lagen. De wegen waren hier 's middags tijdens het boodschappen doen nog goed te berijden. Met mijn blik constant op de buienradar bleef de sneeuw lekker vallen en werd het pas rond 7 uur 's avonds droog. De volgende morgen zou blijken dat de strooiploegen van de gemeente Nieuwegein toen al lekker bij moeder de vrouw op de bank zaten.

Vorig jaar had ik de OBT gemist vanwege de harde wind, dit jaar zou het me toch niet overkomen dat de sneeuw roet in het eten ging gooien. De wekker gezet op 06:45 en een half uur later lag ik in de Quest richting Nijmegen. Geschatte aankomst tijd 09:30.
De aankomsttijd kon ik na 1 kilometer al uit mijn gedachten zetten, want de wegen in Nieuwegein waren zeer slecht te berijden. Waar ik normaal gesproken binnen een kwartier op de Lekbrug sta, deed ik er nu al ruim een half uur over.
Eenmaal over de Lek ging het goed richting Culemborg, heerlijke schone weg. Vlak voor Culemborg stond echter een omleiding aangegeven die mij ertoe dwong om de dijk te verlaten (had ik dat maar niet gedaan). Hierdoor moest ik door Culemborg heen en werd ik door de toestand van de wegen gedwongen om richting Geldermalsen (N-weg) te rijden. Vandaar richting Tiel waar ik even de weg kwijt was, want ik moest ergens het Amsterdam-Rijnkanaal oversteken. De brug over de Waal bij Echteld was ook glibberen en glijden, want het smeltwater van de autoweg was weer bevroren op het naastgelegen fietspad.
Vanaf Bendeden-Leeuwen is het een lange weg richting Nijmegen en omdat het zondagochtend was reed er bijna geen verkeer. Gelukkig maar, want het fietspad was helemaal niet te berijden. Uiteindelijk bereikte ik Nijmegen iets na tienen en heb me daar nog even kunnen vergapen aan een paar prachtige fietsen.

Na twee bakken thee was het alweer tijd om in te stappen en de OBT te gaan rijden. Na het oversteken van de Waal via de nieuwe brug werd er linksaf geslagen, maar dat was werkelijk niet te doen. Sven Kramer kon hier beter uit de voeten dan een Quest. Na te zijn gekeerd ging het daarna via allerlei dijkwegen naar de koffiestop. Met alle sneeuw die er lag, was het er werkelijk prachtig. Komende zomer ga ik denk ik nog eens terug die kant op.
Koffiestop



Na de koffiestop was het weer richting Nijmegen voor het fotomoment bij de Waalbrug. Dit was kennelijk niet helemaal goed doorgekomen, want er reden ook mensen gelijk door naar het fietscentrum.
Groepsfoto

Waalbrug
Inmiddels was het al drie uur geweest en heb ik het besluit genomen om gelijk door te fietsen richting huis. Ik wilde zolang mogelijk in het daglicht fietsen na de ervaringen van de ochtend.
Weer dezelfde lange weg af richting Beneden Leeuwen, alleen moest ik nu op het fietspad blijven ivm de drukte. Dit kwam de snelheid niet ten goede, omdat het fietspad slecht te berijden was. Na de passage van de Waal, (helaas geen foto, geheugenkaart kapot) moest ik vanwege de gesteldheid van de wegen toch weer de grote doorgaande wegen volgen. Dat betekende dus extra kilometers. Wel zag ik op het fietspad tussen Tiel en Amerongen drie sporen door de sneeuw lopen, er bleek dus nog iemand die kant op te zijn gegaan. Bij Wijk bij Duurstede heb ik de pont over de Lek genomen en ben toen via Schalkwijk weer in Nieuwegein gekomen. Om zes uur was ik weer binnen.

Terugkijkend ben ik blij dat ik erheen gegaan ben, want het was gezien de omstandigheden een OBT waar we jaren later nog over zullen praten.