Op vrijdag 15 januari heb de Durano’s ingewisseld voor 2
nieuwe Kojaks op de voorwielen.
De Durano’s in de schuur gehangen, want die gaan er over een
paar weken weer onder als het voorjaar losbarst.
Het weekend van 16 op 17 januari viel ook in het midden van
het land eindelijk de winter in. Op maandagochtend vroor het 6 graden toen ik
de Quest pakte om een woon-werk rit te maken, dat was wel even wennen na de
hoge temperaturen tot nu toe. Voor de zekerheid ook mijn overschoenen
aangetrokken om geen koude voeten te krijgen.
Maar mijn hemel wat fietste dat weer zwaar zo door die kou
heen, de snelheid is dan ook gelijk verdwenen en de 40 km per uur kreeg ik
bijna niet op de teller.
Het gekozen verzet wordt ook wat kleiner, normaal rijdt ik
met een 57-14 rond, maar in de kou zijn dat toch snel 2 a 3 tanden kleiner.
De dinsdag ging eigenlijk van hetzelfde laken en pak, helder
koud weer en daardoor geen snelheid in de Quest. Op woensdag en donderdag heb
ik 2 dagen lekker warm het OV genomen. Op vrijdag weer in de Quest gekropen.
Het was toen al iets warmer, de temperaturen lagen net iets boven het
vriespunt, maar op de weg naar huis ’s middags merkte ik daar weinig van. De
koude zuidoostenwind die ik tegen had op weg naar huis zoog werkelijk het
laatste restje energie uit mijn benen en de snelheid lag rond de 35 km per uur.
Ik had eerst het idee, misschien word ik wel ziek zo beroerd
ging het.
Wat een verschil was dat echter met de maandag. Om 05:45 in
de Quest, temperatuur 9 graden boven nul. Enige nadeel die ochtend om 05:50
stond ik al een band te vervangen. Mijn hagelnieuwe Kojak, 300 kilometer mee
gereden, reed ik finaal aan barrels. De glasscherven van een bierflesje had ik
in het donker over het hoofd gezien.
De rest van de rit verliep gelukkig voorspoedig.
Maar toen ’s middags naar huis, temperatuur 14 graden boven
nul. De wind uit het zuidoosten, kracht 3, stond net als vrijdag tegen. De
snelheid langs het Amsterdam-Rijnkanaal lag continue boven de 44 kilometer per
uur. Gelukkig was het toch niet zo erg met de conditie gesteld.
Ik heb nu eens echt goed kunnen zien wat de temperatuur doet
met het rubber dat onder de Quest ligt en de extra weerstand die je ondervindt
door de koudere lucht.
Nog 5 weken te gaan, dan zit deze winter erop en zoals het
er nu naar uitziet blijft het nog wel een week of 2/3 te warm voor de tijd van
het jaar.
Hi Rob,
BeantwoordenVerwijderenJuist de Kojak loopt bij kou 30% zwaarder dan bij 15 gr. C.
De Marathon loopt nog lichter :)
Wim, dat is mij nu wel duidelijk geworden. Moet toch opzoek naar een lichtlopende winterband.
VerwijderenIk voel met je mee Rob! Ik weet precies wat je bedoeld met zwaar lopen met die kou, we hebben hier net een paar weken met -9 achter de rug, nu weer +6, maar volgende week gaan we weer de diepvries in........
BeantwoordenVerwijderenEn die spijkerbanden liggen er nog wel een maand of 2 op vrees ik, je bent niet de enige die naar het voorjaar uitkijkt......
Groeten, Adri.
Nu lees ik al het tweede blog waarbij afgevraagd wordt wat het effect van de verdikking van lucht, de temperatuur en de snelheid met elkaar te maken hebben. Ik heb net even zitten zoeken: de dynamische en kinematische viscositeit neemt met resp 0,000001 en 0,000002 toe tussen 10 en -10 graden Celcius. Dat zal minder effect hebben op de snelheid dan de gevolgen van de lagere temperatuur op het functioneren van het lichaam. :-P
BeantwoordenVerwijderen