Eerste Velomobiel

Toevallig las ik op ligfiets.net nog een artikel over de oervorm van de Velomobiel. Het model lijkt inderdaad sterk op een Quest, maar het stamt uit 1937.

Afgelopen week ben ik voor mijn werk in Parijs geweest. Op mijn vrije vrijdag ben ik naar het Air en Space museum op Le Bourget geweest. Volgens mij trof ik daar ook een oervorm van een Velomobiel aan, qua vorm dan.  Het model staat echter op vier wielen en stamt uit 1899. Met deze machine is de mens voor het eerst in staat geweest om harder dan 100 km p/u te rijden. Ik ben benieuwd of er nog ouder modellen te vinden zijn.

Vandaag ben ik voor het eerst sinds 9 dagen weer in de Quest gekropen en heb ik weer een woon-werk rit gemaakt. Het was prachtig weer met droge wegen, mooier kan je niet wensen in deze tijd van het jaar.

Ik las op het blog van Wim Schermer dat hij een schuimrubber rand heeft ontwikkelt die tocht moet tegengaan als je onder de racekap zit. Inmiddels heb ik gemerkt dat de turbulentie ook vat op mij heeft gekregen en ik rijd nog zonder racekap. De koude wind zorgt ervoor dat de spieren tussen je schouderbladen gaan verkrampen. Ik loop om die reden dan ook al een week met een stijve nek. Ik zal opzoek moeten naar iets dat mijn spieren op die plek warm houdt.

Koud

Gisterochtend voor het eerst met temperaturen onder nul naar Amsterdam gereden. Wat heb ik een spijt dat ik zolang heb gewacht met het bestellen van de racekap. De bestelling is op 17 september verstuurd, dus ik hoop over ruim een maand in het bezit te zijn van de kap.

Mijn outfit ziet er met de kou ook een beetje vreemd uit en mijn dochter schrok zich dan ook een hoedje toen ze mij zag met mijn bivakmuts op. Er werd even luid gegild. (zie foto)

Daarnaast zijn een lange broek en een shirt genoeg om het lekker warm te krijgen in de Quest,

Ook ben ik inmiddels de 10.000 kilometer gepasseerd met de Quest en dat binnen 9 maanden na de aanschaf. Eind van de maand zou de 10.500 misschien nog haalbaar zijn.

Oproep

IJs en weder dienende rijd ik 28 december vanuit Nieuwegein (vertrek +/- 7.00 uur) naar Schermerhorn voor de oliebollentocht. Zijn er nog meer mensen die vanuit de richting Utrecht die kant op gaan?

Misschien kunnen we dan nog een wereldrecord vestigen. Het langste lint velomobielen langs het Amsterdam Rijn kanaal.

Ontmoetingen

Deze week zowaar twee maal een Quest tegengekomen onderweg. De eerste moest ik maandagochtend  (7.00 uur) voorrang verlenen in Diemen. Het was een witte Quest,  bestuurd door een  man met baard. Hij sloeg af richting Zuid-Oost, ik ging verder richting Duivendrecht.

Vrijdagmorgen was het opnieuw raak. Langs het kanaal zag ik ter hoogte van Nieuwer ter Aa in de verte een rood licht, dat werkt bij mij als een rode lap bij een stier. Kortom de achtervolging ingezet. Ik was er al snel achter dat het geen gewone fiets was, want daarvoor liep ik veel te langzaam in op de voorligger. Misschien dus toch een brommer.

Ook is het in het donker lastig om afstanden in te schatten, dus hoever ik achterlag, geen idee. Gelukkig heb ik langs het kanaal wel een paar herkenningspunten dus bij kilometerpaal 17 was mijn achterstand geslonken tot +/- 400 meter. Het rode lichtje ging gelukkig bij het gemaal rechtdoor richting Driemond, dus ik hoefde mijn achtervolging niet af te breken.

Toen ik het gat bijna gedicht had, zag ik dat ik met een Quest te maken had. De eerste die ik hier sinds 9 maanden ’s ochtends ben tegengekomen. Bij kilometerpaal 13 had ik hem eindelijk achterhaald, na een achtervolging van een kilometer of 8. Na een groet bij het passeren ben ik weer verder gereden om even verder het tempo eruit te halen om rustig Driemond in te rijden.

Toch moeten er meer velomobielen mijn route kruisen, want er rijden mensen van Almere naar Schiphol en A'dam Zuid-Oost en mensen van Leiden naar Utrecht en dus ook van Utrecht naar Amsterdam heb ik vanmorgen ondervonden.

Ik ben wel benieuwd wie dit allemaal zijn en hoeveel het er zijn.

Mist en drama

Ik heb me voorgenomen om de hele winter te blijven fietsen naar mijn werk, zolang het weer het toelaat. Woensdagmorgen (6 uur) ben ik dus in de mist richting Amsterdam gereden.

Het eerste stuk door de bebouwde kom van Nieuwegein is natuurlijk geen probleem. Het zicht is wel wat minder, maar de snelheid nog niet hoog. Eerst moeten de beenspieren een paar kilometer warmdraaien.

Op de toerit naar de dijk langs het Amsterdam-Rijnkanaal komt de gang erin. Terwijl ik gang maak wordt ik gepasseerd door een brommer en denk ik, dat is mooi daar kan ik achteraan richting Utrecht. Als ik de dijk opdraai is de brommer echter verdwenen. Het is namelijk een dikke brij van mist. Gelukkig staan hier nog lantaarnpalen en kan ik nog wel iets zien. Mijn bril zet ik af, want daar zitten ondertussen honderden waterdruppeltjes op. Het scheelt iets, maar zet niet heel veel zoden aan de dijk.

Tot aan Breukelen wordt ik nog geholpen door verlichting en kan ik de gang er redelijk inhouden. Voorbij Breukelen tot aan Driemond staan echter geen lantaarnpalen en kan ik misschien 30 meter vooruit kijken. Bang als ik ben om een ninja (vaktaal voor een fietser zonder licht) tegen te komen doe ik het noodgedwongen de rest van de rit maar rustiger aan.

Pas wanneer ik bij Driemond de Gaasp ga volgen richting Diemen/Duivendrecht wordt het zicht weer wat beter.  Op een rit van normaal 65 minuten verloor ik door de mist nu een kwartier.

Op de terugweg was er van mist geen sprake meer, maar scheen de zon uitbundig. Bij Utrecht kwam ik nog langs de plek waar ’s ochtends twee kleine kinderen waren verdronken. De “parkeerplaats” aan de overkant van het kanaal was afgezet met rood – wit lint. Als je dat ziet krijg je toch wel even kippenvel.